Sanatın Sonu
Donald KuspitSözler ve Alıntılar
Sanat, topluma mal edilerek gizlice zehirlenmiştir; başka bir deyişle, ticari değerine yapılan vurgu ve üst sınıfların eğlence aracı olarak görülmesi sanatı bir tür toplumsal sermayeye dönüştürmüştür.
Güzelliğe karşı kırgınlık duyulması, güzelliğin yadsınması, bunun sonucunda da tek yönlü, estetik açıdan yetersiz bir sanatın -kolay kolay sanat denemeyecek bir şeyin- ortaya çıkması postestetik sanatın temel özelliğidir. Newman'ın söylediği gibi, "modern sanatın dürtüsü güzelliği yıkmaya yönelik bu arzuydu. "Ben bunu postestetik modern sanat diye düzelteceğim, çünkü estetik modern sanat diye bir şey de vardır (...)
“Nihil humani a me alienum puto”
İnsana dair hiçbir şey bana yabancı değildir.
Goethe
Sayfa 57Kitabı okudu
Belirli bir şey olmadığı halde her şeymiş gibi görünmek postmodernizme özgüdür.
her şeyin her şeye göre olduğu, hiçbir şeyin tam manasıyla kendisi olamadığı bir dünyada….
…gerçeklik, eninde sonunda gelip sizi bulur.
Sayfa 107Kitabı okudu
Kaçımız Rembrandt'ı değil de Rauschenberg'i, Bach'ı değil de Cage'i, tercih ederiz cidden? Bir müzeye ya da konser salonuna adımımızıattığımızda bir estetik kilisesine, ulvi ve oldukça ürpertici bir mezarlığa giriyor, Leonardo ve Van Gogh'un, Palestrina ve Beethoven'ın el ele tutuştuğu bir zamana doğru yolculuk ediyoruz. Bu çoğunlukla neredeyse dinsel bir saygı ve hürmetten, ama aynı zamanda da belirli bir kayıtsızlıktan kaynaklanır. Çünkü gerçekten önemli olanın başka bir şeyde yattığını hissederiz. Korunmaya muhtaç olan şey tam da artık dünyamızdaki yerini kaybettiği için korunuyordur, bu nedenle de ona özel bir yer vermek gerekmektedir - genellikle de yüksek bir bedel ödeyerek.
KARSTEN HARRIES