Göçebe Bellek
@Fluxus
Goodbye to Language
Jazz guitar/ Classical guitar, Piano
Yüksek Lisans
İzmir
453 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Heidegger ünlü Hümanizm-Mektubu'nda şöyle yazıyor:
Ama eğer insan bir kez daha Varlığın [Sein] yakınına gelmek istiyorsa, öncesinde isimsiz olarak var olmayı öğrenmek zorundadır.
Bahçemde korunmaya son derece muhtaç bitkilerim var. Onlara sıcaklık vermek istiyorum. Sevgi, ihtimam göstermektir aynı zamanda. Bir bahçıvan aynı zamanda bir aşıktır.
Güzel kızın baştan çıkarma gücü, sahip olduğu doğal güzellik, baştan çıkarıcının ustalıklı dramaturjisi ve stratejisi tarafından kurban edilmek ve harap edilmek zorundadır.
Psikoloji, ruh [Seele] ve öznellik olmadan da kendini belli edebilen baştan çıkarıcının sanatı, güzel kızın doğal baştan çıkarma gücünü alteder. Baştan çıkarıcı, kendini baştan çıkarmanın ritüelvari sürecine adayan bir kurban vericidir.
Okur Takip Önerileri
(...)
Ah, benim güneşim değilsiniz siz!
Gidin başka yüzlere bakın!
Evet, bu yakınlarda üç güneşim vardı;
Ama en iyi ikisi battı.
İşte şimdi üçüncüsü de batıyor arkalarından!
Karanlık bana iyi gelecek.
Günümüzde zaman, çalışma zamanı olarak totalize edilmiş durumda. Artık şölen kalmadı. Bu yüzden de zaman her zamankinden daha geçici.
Her bir sözcük, her bir isim Nietzsche için bir emirdir: Senin adın bu olsun! Buna göre isimler kelepçedir. İsim koymak güç uygulamaktır.
Nietzsche isim vermeyi güç uygulamak olarak görüyordu. Egemen olan "her bir nesneyi ve olayı bir sesle damgalıyor ve böylece onu adeta mülkiyetine alıyor". Buna göre dilin kaynağı "hükmeden kişinin gücünü dışavurmasıdır." Diller "nesnelerin en eski sahiplerinden geri kalan seslerdir.
Onlar (hayvanlar ve bitkiler) bir zamanlar olduğumuz şeydi; onlar yine olacağımız şeydir. (...)
Friedrich Schiller
Belki de ölümlü olmamız, topraktan kopuk olmamızın, serbestçe dolaşabilmemizin, kendi ayaklarımızın üzerinde durabiliyor [selbst-standig] olmamızın ağır bedelidir. Özgürlük, aynı zamanda ölümlülüktür.
Her şey yaşlanıyor ve yeniden gençleşiyor. Biz neden doğanın bu harikulade döngüsünün dışındayız? Yoksa bu bizim için de geçerli mi?
Novalis romantizmi şöyle tarif eder:
Değersiz olana yüksek bir anlam, alışıldık olana esrarengiz bir hava, bilindik olana bilinmeyenin gizemini, sonlu olana sonsuz bir gôrünüş [Schein] verirsem, onu romantikleştirmiş olurum.
Heidegger
Ölümlüler, gökyüzünü gökyüzü olarak kabul ettikleri sürece hayatta kalabilirler. Güneşi ve ayı yörüngelerinde, yıldızları rotalarında, mevsimleri bereketliyse bereketli, kıtlıksa kıtlık halinde bıraksınlar, geceyi gündüze ve gündüzü telaşlı bir huzursuzluğa dönüştürmesinler.
Doğaya dair düşünmek öznenin kendini konumlandırma inadını yener: "Gözyaşları süzülüyor, işte yeniden yeryüzüne aidim!"
Yeryüzü, Adorno'ya göre kendini mutlak kabul eden öznenin karşı kutbudur. Özneyi kendi tutsaklığından kurtarır.
Biz yeryüzüne cennetin çiçeklerinden biri,
Ve cennete hayatın sonsuz bahçesi dedik.
Friedrich Hölderlin, Hyperion