Ne yazsa okurum dediğim yazarların en başında geliyor Bahadır Cüneyt Yalçın, ve ne yazsa o kadar samimi ki, okurken kendisiyle muhabbet ediyorum hissi oluyor. İlk kitabını okuduğumda Ankara'da askerdim, nöbet çıkışı çarşıya çıkıyor, iki saat Kızılay'da hava alıyor, bir saat metro içinde kayboluyor, bir saat de Dost kitabevinde geziniyordum. Sonra uykusuz tekrar nöbet tutmaya. Dost kitabevinin vitrininde vardı 'Eski Karım Uzaya Gidiyor' romanı. İsmi o kadar hoşuma gitti ki hemen aldım, bazen ranzada tuşlu telefonun ışığıyla, bazen iki nöbet arasında hızlıca, keyifle, mutlulukla okudum. Diğer iki romanı askerlik sonrasına kalmıştı, sonra 'Hep Lunapark' ı okudum, defalarca okudum, hatta yetmedi, nişanlılık sürecinde uzaktaki eşime her gece bir bölüm okuyup kaydedip gönderdim. Her yazdığı samimiyetle, keyifle zihinde tat bırakarak okudum hep.
Şapşallar kitabı ile alakalı, romanlarının güzelliğini, öykü kitabına da yansıtmış, aynı samimi dil, aynı zekilik, aynı matraklık. Her hikayesi birbirinden güzel, eğlenceli. Bence mizah okuyan, okumak isteyen her okurun tanıması gereken bir yazar. Kitabını İki güne üç güne yaydım bitmesin diye. Üzgünüm ki bitti. Umarım daha çok yazar, biz de daha çok okuruz.
Şapşallar 
Bahadır Cüneyt Yalçın
