“GLADYS: Bu topraklarda ayakta kalmak için böyle olmak şart demek? Diken ve zehir dolu.” (sayfa 21)
Kadıköy sahaflarının birinden almıştım bu kitabı. Athol Fugard’ın kim olduğuna dair bir fikrim yoktu, bu isimi ilk defa duyuyordum.
Kitap çok kısa bir tiyatro oyunundan oluşuyor. Hikayenin kendisi beni pek etkilemedi, okuyalı çok uzun zaman olduğu için de pek hatırlayamıyorum doğrusu. Ona rağmen, bu kısacık oyunda, insanı düşündüren, naif bir şekilde ifade edilen düşünceler ve ince detaylar var: oyununun adında geçen sarısabır çiçekleri ve onlara yüklenen önem ve anlam. Bu çiçeğin adı her fırsatta geçiyor.
“Sarısabır çiçeklerinin en belirgin özelliklerinden biri en olumsuz çevre koşullarında bile olağanüstü bir yaşam gücüne sahip olmalarıdır.” (Önsöz, sayfa 10: Fugard, New Haven, 2/2/80)
Yazar, diğer adıyla Aloe denilen bu çiçek cinsini, insan eliyle meydana gelmiş zor şartlara katlanmak zorunda olan insanlarla kıyaslıyor. Fugard, 36. sayfada şöyle yazıyor: “Kötü bir düzen doğal bir felaket değildir. Bir kuraklığı önlemek için bir şey yapamazsın. Ama kötü yasalar da, toplumsal adaletsizlik de insan elinden çıktığı için, gene insan eliyle düzeltilebilir. Bu iş bu kadar basit. Bu dünyayı yaşayabileceğimiz daha iyi bir dünya yapabiliriz.”
