Ama Amalia sıkıntı çekmekle kalmadı, bunu anlayacak kadar da aklı vardı; biz sonuçları görüyorduk, o ise nedenlerini; küçük bir çare umuyorduk biz, o her şeye karar verildiğini biliyordu; biz fısıldamak, o yalnızca susmak zorundaydı; gerçekle göz göze duruyor ve yaşıyordu ve bu yaşama bugünkü gibi katlanıyordu o gün de.