Satranç
Stefan ZweigSatranç Posts
You can find Satranç books, Satranç quotes and quotes, Satranç authors, Satranç reviews and reviews on 1000Kitap.
...sonsuz eski, ama buna rağmen sonrasız yeniydi
Sadece, altmış dört siyah ve beyaz karenin etrafında dolanıp duran bir beyin çabasını anlaşılmaz buluyordum.
"Kadın bana gülümsedi – bu dünyada hâlâ içtenlikle gülümseyebilen insanlar kalmıştı."
96 syf.
·
Not rated
Satranç, Stefan Zweig 'in başyapıtı olarak değerlendirilebilir. Kullanılan motifler, insanı hayatın tekdüzeliğini düşünmeye kolayca yönlendirebiliyor. Satranç tahtası düşünce akışını temsil etmekle kalmıyor, Zweig'ın yaşantısından derin izler taşıyor. Otobiyografik yönleri olan Satranç, hayatın hakikatlerini yalın bir dille anlatırken insana hayatın anlamsızlığını, belirsizlik içersinde kaybolmuş bir hayatı hissettiriyor. Bunun dışında , Zweig'ın kullandığı dilin kitabı oldukça akıcı bir hale getirdiğini belirtmek yararlı olabilir. 
Satranç
“Dünyaya geldik ve bir hiçliğin ortasında bulduk kendimizi. Evet, büyüdük, çalıştık, eğlendik, nadir de olsa mutlu olduk ama yaşadıklarımızın hepsi bir hiç olacak. Ve bir hiçliğin içerisinde yaşadığımızı bilmek, insan ruhuna vurulmuş en büyük darbedir.”
Ondan nefret ediyordum ancak yinede aşkla sarılıyorum
“Gördün mü bak, insan deli gibi koşmak istediği yere adım bile atamıyormuş.”
İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ.."
.
Satrancın çekiciliği aslında stratejisinin iki farklı beyinde, farklı gelişmesi bu tinsel savaşta siyah beyazın manevralarını bilmemesi ve sürekli tahmin edip engellemeye çalışması, öte yandan beyazın da siyahın gizli amaçlarını geçip karşılık verme çabasıdır. Şimdi, siyah ve beyaz tek ve aynı kişide oluştursalardı o zaman tek ve aynı beynin, aynı anda bir şeyi bilip bilmemeli, beyaz rakip olarak hareket ettiğinde komut üzere Bir dakika önce siyah rakip iken ne yapmak istediğini ve amaçladığını tamamen unutabilmesi, tamamen mantıksız bir durum oluştururdu. Böyle bir çifte düşünme aslında bir bilincin büsbütün bölünmesini, beyin işlevinin sanki bir mekanik aparatmış gibi istendiği zaman açılıp kapatabilmesini şart koşar; yani satrançta kendi kendine karşı oynamak istemek kendi gölgesinin üstünden atlamak gibi bir paradoks demektir.
Sayfa 67