Savaş ve Barış (2 Cilt Takım)
Lev TolstoySözler ve Alıntılar
Düşünmenin anlamı yok. Her şey böyle de güzel.
Sayfa 420Kitabı yarım bıraktı
"... Orada ne var? Kim var? Şu tarlanın, şu ağacın, üstünde güneş ışığının parladığı şu damların arkasında... Hiç kimse bilmiyor ve insan bunları bilmek istediği hâlde oraya ayak basmaktan nefret ediyor. Ama, yine de insan, er geç oraya ayak basacağını ve arkasında ne olduğunu öğreneceğini biliyor ve bu anı özlüyor. Tıpkı, insanın kaçınılmaz bir şekilde ölümün ötesinde ne olduğunu öğreneceği gibi. Yine de insan, kendisiyle aynı tedirginliği paylaşan heyecan dolu insanlarla birlikte olduğuna seviniyor ve kendini güçlü, sağlıklı, neşeli ve heyecanlı hissediyor."
Sayfa 200Kitabı yarım bıraktı
"Böyle bir işin olabileceği, doğrusu aklımın ucundan bile geçmezdi.." diyordu. "Ama bu duygu, demek ki benden daha güçlü... Dün gece nasıl üzüldüm, nasıl acı çektim, bilemezsin! Gel gelelim o üzüntü ve o acıyı şu dünyada hiçbir şeye değişmem! Ben eskiden yaşamıyormuşum dostum; yaşadığımı ancak şimdi anlıyorum... Ama onsuz yaşamayacağımı da anlamaktayım... Yalnız... Yalnız, o beni sevebilir mi? Çünkü ben ona göre yaşlıyım."
Sayfa 415Kitabı yarım bıraktı
"İnan ki, bu eskiden içimde doğan duyguların hiçbirine benzemiyor... Nasıl anlatsam? Benim için şu anda bütün evren ikiye ayrılmış durumda. Birinci yanda o var... Ve bütün mutluluk, bütün umut, bütün aydınlık onun bulunduğu yarıda... ikinci yarıda... Yani onun bulunmadığı yarıda ise her şey sıkıcı ve bütün her yer karanlık."
Sayfa 417Kitabı yarım bıraktı
Piyer'e her zaman mermer gibi gelen vücudu, genç adamın miyop gözlerine o kadar yakındı ki, Piyer Elen'in vücudunun yaydığı mutluluk dolu çekiciliği boğazında duyuyordu. Biraz uzansa omuzlarıyla sırtını öpebilirdi. Onun vücudunun sıcaklığını hissediyor, hareket ettiği zaman korsesinin çıkardığı sesi duyuyordu. Artık, elbisesiyle bir bütün oluşturan mermersi güzelliği değil, sadece elbiselerinin örttüğü vücudunu görüyordu. Bir kere bunu hissettiği için de, artık Elen'i başka türlü görmesine imkân yoktu. Tıpkı, ne olduğu açıklanmayan bir hayalin tekrar görülemeyişi gibiydi.
Sayfa 270Kitabı yarım bıraktı
" Ölemem ben! Ölmek istemiyorum. Yaşamayı seviyorum. Bu çimenleri, toprağı, havayı seviyorum..."
Sayfa 698
Bildiğimiz tek şey, hiçbir şey bilmediğimizdir. Bu da, bir insanın varabileceği en yüksek bilgeliktir, bilgeliğin son basamağıdır.
Sayfa 374