Seçilmiş əsərləri
Mihail Yuryeviç LermontovSözler ve Alıntılar
Lermontov-un en sevdiğim şiiri ... O kadar derin ki..
Мне грустно, потому что я тебя люблю,
И знаю: молодость цветущую твою
Не пощадит молвы коварное гоненье.
За каждый светлый день иль сладкое мгновенье
Слезами и тоской заплатишь ты судьбе.
Мне грустно… потому что весело тебе
Sayfa 22
Mahpus (Узник)
Yalnızım ben, huzur yok:
Tamamen çıplak duvarlar,
Lambanın ışığı cılız,
Can çekişiyor ateş,
Tek duyulan: arkasında kapıların
Ölçülü tiz adımları duyuluyor
Gecenin sessizliğinde
Mülayim zindancı geziniyor.
Fakat o soğuk kabir uykusunda değil…
Asırlarca uyumayı isterdim.
Uyuklasın göğsümde hayatın kudreti
Her nefeste göğsüm, inip kalksın sessizce.
Sesim titreyerek tüm gece ve tüm gün
Anlatsın aşkı tatlı bir sesle
Her daim yemyeşil dallarıyla kara meşe
Üstüme eğilsin ve hışırdasın.
Yalnızlık (Одиночество)
Ne korkunç, zincirlerini çekmek
Yalnızlık içinde hayatın,
Hazır herkes paylaşmaya neşeyi
Ve hiç kimse istemez paylaşmak kederi.
Şairin 27 yaşında düşündükleri
Hem sıkıntı hem hüzün ve kimse yok yardım edecek
Düştüğü anda yüreğim sıkıntıya.
Arzular!
Nedir faydası boşuna
ve sonsuza dek
arzulamanın?
Oysa geçiyor yıllarım, en güzel yıllarım!
Bir kış sabahındaki adam (Кто в утро зимнее, 1831)
Susturamazlar Onu; hep yalnız,
Yüksek kulenin somurtkan efendisi,
Duyurur dünyaya her şeyi, ama tek başına
Kendisi yabancıdır her şeye, yere ve göktekilere.
Bir beklentim yok ki hayattan,
Üzülmüyorum da hiç geçmişe.
Arıyorum özgürlüğü ve huzuru!
Uykuya dalıp unutulmak istiyorum!