Ürəyim ananı istəyir, qızım,
sən yaşa dünyada qəmsiz, kədərsiz.
Bir səs qulağıma döz deyir, qızım,
Mən dözdüm,
yaş ötdü məndən xəbərsiz.
Qaşlarım qaradı, saçlarım ağdı,
təbiət şəklimi çəkir yenidən.
Toyda oynadılar, ürək açdılar,
sonra gecəyarı dağılışdılar.
Yolda gileylandi biri əlbəǝl;
-Qız çörək yeyirdi.
-Mən ölüm?
-Sən öl!
- Oğlanı görmüşdüm neçə il əvvəl
gəzənin biriydi.
- Mən ölüm?
-Sən öl!
- Onlar evlənsə də yaşayan deyil.
Qız on yaş böyükdü.
- Mən ölüm?
- Sən öl!
Ölməyin, ölməyin, yazıqsınız siz,
ölsün birdəfəlik bu adətiniz.
Soruşdu bir gün oğlum.
-Ata, ağlamısanmi?
Döyüblərmi səni heç?
Danlayıblarmı səni?
Söyüblərmi səni heç?
Nə deyim indi, oğlum,
eşidərsən sonradan,-
özün ata olanda
bilərsən ağlayıbmı,
gülübmü sənin atan....