deniz gören yüksek bir yerde
belki de ilk günde
yanağında cıvıldayan renkte
bazan yapmayı düşündüğümüz delilikte
ta o zamandan belliydi ama
kendi elimizle çekmiştik duvarları aramıza
biraz harap da olsa duvarlar duruyor
dün, silindir geçti üstünden bir çiçeğin
bugün yine açıyor
demek ki kalbinin çevresinde kalbim dolaşıyor
Ben sevince yeryüzü arınır
Yüzüme vurur gölgesi
Yüreğim aşkla beslenen başaktır
Açılır
Soymak ister kabuğundan bedeni
Ben ağlayınca serçeler uçar
Dünya küçülür gözümde
Durur önümde bir hüzün serpintisi
Yayılır
Yıkmak ister acıdan kuleleri
Ben gidince öfkem ayaklanır
Dindiremez onu çocuklar bile
Köpürür taşar ama yalnız kalır
Morarır
Yalnızlığın verdiği sessizlikle