Ara sıra şöyle bir düşünce geliyor: Biri bana gülümsüyor, sonra karşıma geçip elimi sıkıyor ve "Teşekkürler, siz olmasaydınız bu sefil dünyada kesinlikle bir şeyler eksik olacaktı," diyor.
Umutsuzluğa kapılmıyorum, "Benim arkadaşlarım var," diyorum kendime. Onlara telefon ediyorum ve telesekreteri çıkıyor. Ertesi gün, "Benim arkadaşlarım var, üstelik hepsinin telesekreteri var," diyorum.