Rasim Efendi bir an için susup çocuğun söylediklerini idrak edip edemediğini anlamaya çalıştı.
Yavuz Ali’nin şaşkınlıktan nutku tutulmuştu. Ta Bizans’tan beri ayakta duran bir loncaya kabul
edildiğine inanamıyordu. Kabul ediyordu ki, bu çok heyecan verici bir olaydı. Ayrıca dilencilikten da
daha ilginç olduğu üzerine herkes yemin edebilirdi.