Ey! Sepetleri uyku ile dolu olanlar
Elma getirdim, elma.
Kendini şöyle tarif ediyor Sohrâb:
Batının bilgisi resimle başlar, Doğunun şiirle. Batılı ressam, aydınlık ve uzak-yakın gölgeleri arar, Doğulu şair, dünyanın elinin erişemediği, gözün göremediği nakışları resmeder. O, yakın olanla ilgilenir; bu, sonsuz olanla."
Şairliği, ressamlığı, düşüncesi, hayali o kadar iç içe geçmiştir ki birini bir diğerinden ayırt etmek mümkün değildir, şair dokunduğu her şeye kişiliğini, adeta ruhunu katar.
Böyle de olmalıdır. Yaşanmışlığın, duyguların, düşüncelerin eşliğinde yoğurulmayan hangi hamurun tadı vardır?
İran şiirlerinin, Doğu' nun mistik havasının tesir etmediği pek az insan olsa gerek. Duyguların salt ifadesi değil, felsefi bir yorumla ifadesi ve bunun çok az sayıda kelimeyle yapılmasının büyüsü..
Furûg Ferruhzâd ile İran şiirinin en güçlü temsilcisi olur kendileri. Kitapta birçok yerin altını çizdim. Sanırım kitapta altını çizdiğimiz yerler kadarız. Çizdiğimiz yerler kitaptaki cümleler değil de yaşanmışlıklarımızdır belki de. Öyle ya, bir başkasına altı çizili kitaplar vermeniz; o kişiye duygularınızı, düşüncelerinizi emanet etmeniz demektir.
Sohrâp gibi olmak gerek belki de.
Gezmek
Resim çizmek
Şiir yazmak
Gerek
Siz, siz olun hayatın yalnızca bir tadı ile yetinmeyin.
Bu arada iran yapımı filmler de güzeldir. Birkaç tavsiye ile bitiriyorum.
Abbas Kiarüstemi' nin Kirazın tadı
Nacer Khemir' in Bab Aziz filmini de izleyin.
Kitaplarla, mutlulukla kalın:)
