Selefiliğe 70 Soru
İsam el-İmadSözler ve Alıntılar
Resûlullah (s.a.a.) onun için şu hadisleri zikretti:
“Ali, Kur’an ile beraberdir. Kur’an da Ali iledir.”
“Size Allah’ın Kitabı’nı ve Ehl-i Beyt ’imi bıraktım.”
Ehl-i Beyt hakkında hiçbir şey bilmiyorduk. Görmezden gelme kültürü vardı. Allah bize bu uydu kanallarından Ehl-i Beyt’i anlatmamıza fırsat verdi; ama onlar hâlâ görmezden geliyor, üzerini örtüyor ve halkı aldatmaya devam ediyorlar. Çünkü özellikle Ehl-i Beyt
mezhebini görmezden gelmek planlı ve üzerinde çalışılmış bir yönelimdir. Eğer onlara ben Şâfiî mezhebinden ya da Mâlikî mezhebindenim dersen saygı duyarlar, Haricîyim dersen yine saygı duyarlar, ben Zâhirîyim dersen hürmet ederler. Ama ben Caferî mezhebi ndenim dediğin an hemen büyük tepki verir, “Eûzubillah! Allah sana lanet etsin! Küfür mezhebine mi girdin, Râfızîlerin mezhebine mi geçtin!” derler! Hâşâ Ehl-i Beyt mezhebi küfür mezhebi oldu!
Müslümanlar, materyalist laik zihniyetli olup İslam kültürünü ortadan kaldırmak isteyenler ile İslam kültürünün müşriklerin kültürü olduğu gerekçesiyle yok edilmesi gerektiğini söyleyen iki tehlikeli güruh ile karşı karşıya geldi. Bu güruhlardan ilki olan maddeciler, İslam kültürünün çağın gerisinde kaldığını savunurken, ikinci topluluk Selefîler ise Muhammed Abdülvehhab ve İbn Teymiyye’ye ait olanlar dışında üçüncü yüzyıldan sonra yazılan tüm eserlerin yakılması gerektiğini savunarak aynı sonuca hizmet ediyor.
Bana kalırsa Selefîler aklî ilimler ile meşgul olmadıkları sürece dini anlamayacak ve yoldan sapmaya devam edecekler.
Resûlullah (s.a.a.) Selefî anlayışa göre de üzerinde fikir birliği sağlanmış sahih hadisinde şöyle buyurdular:
“Ehl-i Beyt ’im ümmetimin ihtilaf etmemesi için emandır.”
On İki İmam hadisinde de Resûlullah (s.a.a.) şöyle buyurdu:
“On iki halife size hükmettikçe din her zaman aziz ve
ayakta kalacaktır.”
Neden? Çünkü ümmet arasında ihtilaf başarısızlığa sebebiyet verir, dinin farklı ve birbirine zıt şekilde anlaşılmasına, ümmet arasında ayrılığa yol açar, ümmet bölünür. Resûlullah (s.a.a.)’ten sonra birbirlerini ateşe atanlar, ümmetin sert bir şekilde düşmesine sebep oldular. Çünkü onlar, nebevî kadroya bağlı kalmadılar. Nebî (s.a.a.) on iki kişiyi belirleyerek dinin “On İki İmam ” ile korunacağını söyledi. Resûlullah (s.a.a.) bundan dolayı “Ehl-i Beyt ’im ümmetimin ihtilaf etmemesi için emandır.” buyurmuştur. On İki İmam hadisi de bunu açıklıyor. Bu hadis sahihtir, bizimle aynı şekilde diğer Sünnî hadis imamları da bu rivayeti doğrular.
Resulullah’ın (s.a.a) mirası meselesi
Fahreddin er-Razi diyor ki: “ Resulullah (s.a)’ın miras hükmü ile ilgili olan bu konuyu, mirasçısı olmayan birine haber vermedi makul müdür? Müslüman alimlerin icmasınca Ebu Bekir, Resululllah’ın mirasçısı değil, arkadaşıdır. Yani Resulullah kendi mirası hakkındaki hükmü arkadaşına açıklıyor öyle mi? Peki bu mantıklı mı? Resulullah doğrudan kendi varislerini ilgilendiren bu meseleyi, niçin evlatlarına değil de arkadaşına açıklasın?
Resulullah kendi kızı için “ Dünya kadınlarının efendisi.” derken, onu doğrudan ilgilendiren bir mesele hakkında niçin başkasına açıklama yapsın? Ya da “Cennet gençlerinin efendileri” olarak tanımlanan Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin dururken niçin verasete hakkında başkasına bilgilendirme yapsın? Yahut Resulullah, “Müminden başkası seni sevmez, münafıktan başkası da sana düşmanlık yapmaz.” dediği damadı ve amcasının oğlu Hz. Ali dururken, mirası ile ilgili hükmü arkadaşına anlatmadı mümkün mü? Bu gerçekten tuhaf durumdur.
Fatıma (s.a) hakkındaki tüm bu sorunlar ve atılan iftiralar tek bir noktaya dönüyor. Ebu Bekir'in Fatıma (s.a)'ya ısrarla yönelttiği ''delilin nedir?'' sorusu. Niçin bu konuda Ehl-i Sünnet imamı Süheyli'nin görüşünü benimsemiyoruz? Süheylî diyor ki?
''Rresulullah (s.a.v)'in kızı Fatıma (s.a) için söyledikleri, bu olayda kimi tercih etmemiz gerektiğini bize açık şekilde gösteriyor.
Biliyoruz ki Hz. Resulullah (s.a.a) ''Fatıma benim parçamdır. O'na eziyet eden bana eziyet etmiştir.'' diyor. Öyleyse ilk halifeyi Fatıma'ya tercih etmek, Ebu Bekir'i İslam ümmetinin aziz Peygamberi Muhammed (s.a.a)'e tercih etmektir!