Sembollerin Dilinden
Ahmet CumaSözler ve Alıntılar
Çin kültüründe gül sembolü gençliğin işaretidir. Bâtinilikte manevi güzelliği sembolize eder. Fars kültüründe Tanrı'nın ilâhi cemalini, Kur'an-ı Kerim'in yapraklarını ve Sünnilikte ise Hz. Muhammed'in ter damlalarını sembolize eder. Gülün yeri Islam sembolizminde ayrıdır, görüntü ve güzel kokusundan dolayı doğrudan Hz. Muhammed ile ilintilenmiştir.
...
Gül aynı zamanda cennet çiçeğidir. İbrahim peygamberin ateşe atılınca gül bahçesine düştüğüne inanılır. Eskiden gülleri seyretmek için gezintiye çıkılır ve iyi vakit geçirilirdi. Edebiyatta aşığın sevgilisini görmesi adeta "gülgeşt" denilen bu gezilere benzetilirdi.
Sayfa 59 - Aybil YayınlarıKitabı okudu
Kutsallık ve güzel koku birbiriyle çok sıkı ilişkilendirilmiştir. Orta Çağ sembolizminde İsa, Tanrısal kokuyu dış dünyaya yayan bir çiçek ile özdeşleştirilir. Hristiyanlıkta ise cennet tasvirleri harikulade çiçek kokularından bahseder.
Sayfa 63 - Aybil YayınlarıKitabı okudu
Pala, musiki kelimesinin Yunanca kökenli olduğunu ve Pisagoru'un icat ettiğini belirtmiştir. Pisagor'un gökyüzüne yükselip orada yıldızların nasıl ilahi bir ahenkte döndüğünü gördüğü söylenir. Onun müziği icat ederken bu ilahi dengeyi göz önünde bulundurduğuna inanılır.
...
İslam dünyasında nasıl ortaya çıktığını şöyle anlatmıştır; İslam dünyasında musikiyi Davud Peygamber'in İdris Peygamberin veya Nuh Peygamber'in oğullarından birinin icat ettiğine inanılır. Efsaneye göre, gagasında delikler bulunan Kaknus veya Musikar adlı kuş, rüzgara karşı durunca bu deliklerden çok güzel sesler çıkarmış. Musiki bu sesleri taklitten doğmuştur.
Sayfa 67 - Aybil YayınlarıKitabı okudu
Batı edebiyatında da şiir ile müzik yakın bir ilişki içerisindedir. Öyle ki şiir kelimesine tekabül eden "lyrik" kavramının kökeni Yunancada "Lir" adındaki bir müzik enstrümanına dayanmaktadır.
Sayfa 67 - Aybil YayınlarıKitabı okudu
Konfiçyus felsefesine göre müzik, gökyüzü ile yeryüzü arasındaki uyumun veya uyumsuzluğun dışa vuruluşunun sembolüdür. Ona göre sesin yüksekliği ve alçaklığıyla bu ilişki sembolik olarak ifade edilir.
Sayfa 66 - Aybil YayınlarıKitabı okudu
Eski Mısır'da tütsü Tanrı'nın yeryüzüne düşen teridir. Ölü kültünde karşılaştığımız buhur, ahirete giden yolu göstermektedir. Yani tütsü yoluyla elde edilen koku, dünya ile ahiret arasında bir bağlantıdır. Edebiyatta soyut ile somut arasında bir geçiş olarak sıkça kullanılmıştır.
Sayfa 62 - Aybil YayınlarıKitabı okudu
Bülbül, Fars ülkelerinde 12. ve 14. yüzyıllar arasında Fransa'daki halk ozanlarında ve günümüz Orta Avrupa'da aşkın sembolü olarak yer edinmiştir. Bununla birlikte Batı'da yumuşak, acısız bir ölümün timsalidir. Hristiyanlıkta ise bülbül cennet özleminin sembolüdür ve bu anlamıyla Orta Çağ edebiyat sanatında Tanrı'ya yalvarıp yakaran ruhun sembolü olarak kullanılmıştır.
...
Alman romantizminde uzak diyarlara duyulan merak, memleket özlemi, rüya ve masal atmosferleri yanında önemli bir yere sahiptir.
Sayfa 64 - Aybil YayınlarıKitabı okudu