Şimidye kadar okuduğum roman/edebiyat kitaplarında daha önce rastlamadığım bir kaleme sahip kitabın yazarı. Yani tamamen kendine has (belki de her yazar gibi) bir uslübu var... Her kesimden okuyucuların anlayacağı bir dil ile yazılmış olması da hoş (dil anlaşılır olduğu halde insanın tekrar takrar okuyası geliyor)... Dil ve uslubu anlaşılır olmasına rağmen eğer dikkatli okunmazsa (yani roman sonuçta deyip de sadece göz ucuyla okunursa) bazı şeyler kaçabilir, özellikle de karakterler ve başkarakter olayı. Konusuna gelecek olursak: Hayat ve hayatın içinden hikayesi/leri var; bazen kaçtıklarımız çıkar kitabın aralıklarında, bazen kaçamadıklarımız, bazen görmezden geldiklerimiz, bazen ise görmemek için gözlerimizi kapattıklarımız çıkar satırların arasından... Hasılı herkesin okuyorken ya da okuduktan sonra, şöyle bir dönüp de kendisine sorabileceği sorular oluşur. ya da belki o karakterlerin birisinde bulur kendisini...
digakitap.com/urun/sen-dur-be...
Kitapla kalın...
