Önce Bal Köpüğü'nü okudum. Tamam. Seks okuyacaksak seks okuruz. Sorun yok. Hiç rahatsızlık vermeden bol aksiyonlu sahnelerle sona ulaştım. Sonra bu kitaba başladım. 100. sayfadayım. Daha fazla okuyamayacağım. Neden?
Konu güzel olacak gibiydi. Kızın hastalığı, sıkıntıları, buna rağmen aşk teması hoştu.
Ama ben onlar tanıştıktan sonra aşık olma sürecini kaçırdım galiba. Daha ilk andan adam kadına höt zöt yapmaya başlayınca, noluyoruz ya dedim... Nerede bizim insan olarak nezaketimiz? Yeni tanıştığın bir kadına kibar olursun. Hele hoşlanmışsan daha da özenli olursun. Sonuçta kendini de ona beğendirmek zorundasın, değil mi? Ben seni seçtim ile olmuyor bu iş.
Ama ne okuduk? Daha 'Selam ben Cemre' aşamasını geçtik geçmedik, adamda bi sinirli trip atmalar, hötler zötler, evden çıkamazsınlar... Kız çırpınıyo sen kimsin demeye ama gönlü de yok çok itiraza. Anında adapte oldu, 'Beni evden çıkarmaz' moduna. Ya bir dakika arkadaşlar... Kim kime nasıl hötlüyo zötlüyo? Kim kimi evden çıkarmıyo? Bunlar niye yazılıyor? Bunları okurken salyaları akan var mı gerçekten? Neden kibarlığı es geçiyorsunuz. Karşınızdaki insan size kibar olsun istemez misiniz? Medeni olmak değil midir arayışımız? Biz hayvan mıyız ya, nedir bu erkek baskısının pompalanması?
Ben var ya... bana böyle davranacak adama daha ilk lafında bi çakarım... o kitap yazılmaz.
