Alain, “Düşünmek için durmak gerek.”, Sokrates ise “Gnotin Sauton” (Kendini tanı-bil!) derken ciddi kitap okurlarını deneme okumaya davet eder gibidir. Zira kalem tecrübesi de denen bu tür yazı ve eserlerin belki de en temel vasfı, okurun iç dünyasını zenginleştirmesi, eşya ve hadiseler üstünde okuru etraflı bir surette düşündürmesidir. Sosyal hayatın keşmekeşi ve dağdağası içinde öz varlığını duyumsamaktan uzaklaşan insanın -dillendirsin dillendirmesin- aradığı tam da budur. Düşünmek ve duyarlı olmak.
Haftalık köşe yazılarından oluşan bu eser, okurlarını işte bu hasletlerle donanmaya çağırıyor; gönlüyle iyi, güzel ve doğrudan taraf olan herkesi, zengin Türkçesi ve akıcı üslubuyla sarıp sarmalıyor.
Küçük Prens, “Bu hapı içerseniz her hafta su içerken harcadığınız elli üç dakikanız size kalır.” diyen bir satıcıya “Ben, keyfimce harcayabileceğim elli üç dakikaya sahip olsaydım, bir çeşmeye doğru ağır ağır yürürdüm.” der. Susuzluğun yerine imajın önemsendiği, son kullanma tarihi çoktan geçmiş olan bu plastik çağda, kendinize “sessiz”ce bir “iyilik” yapmak istiyorsanız zihninizi ve gönlünüzü elinizde tuttuğunuz kitabın çağıltısına bırakabilirsiniz.
