Quotes
Başımda bir kasırga esiyor, hafızam darmadağınık. Gözlerimden yaş akmıyor. İçimde hıçkırmak ihtiyacı var, hıçkıramıyorum.
Sayfa 149 - K. Feyzi OzanKitabı okudu
Âkif sessiz ölmüştü.
Hastalanıp Mısır'dan Istanbul'a döndüğünde geç farkedilmişti. Fark edildiğinde de pek bir şey değişmemişti.
Bu garip adam hasta yatağında dalgın gözlerle mübtelâsı olduğu İstanbul'u seyrederken kim
bilir neler geçirmişti içinden... Pek merak edeni olmamıştı... Sevenleri hep olmuş ama,
suçlayanların suçlayıcı nazarları, kelâmları bu muhabbeti gölgelemişti sanki...
Vefatında -muhtemelen böyle bir şey istemezdi zaten- devlet töreni yapılmamıştı. Sıradan, fakir, gariban bir adam gibi derme çatma bir tabutla hamalların omzunda hastaneden Beyazıt Camii'ne getirilmiş, o esnada çevreden bulunan bir Türk bayrağıyla tabutu örtülmüş, sonra bir yerlerden Kâbe örtüsü gelmiş, o da tabutun baş kısmına itina ile yerleştirilmiş, birden nereden çıkageldikleri belli olmayan her sınıftan halk ve kalabalık bir üniversite kitlesinin elleri üzerinde nașı Edirnekapı mezarlığına taşınmıştı.
...
Akif...sessiz göçmüştü koca şair. Özlediği o uzak beldeye, taa ezelden aşinası O dosta
sessizce gitmişti: Her şey eninde sonunda sessizdir zaten, değil mi?...
Sayfa 31Kitabı okudu
Rahmetle anılmak... Ebediyet budur amma,
Sessiz yaşadım, kim beni nereden bilecektir?
Sayfa 730Kitabı okudu
Zira "yarın" "dün" den güzel!
M. Akif Ersoy
Sayfa 364Kitabı okudu
Zararı yok, bazen bütün bir memleketi birkaç adamın vefası temsil eder.
Peyami Safa
Sayfa 52Kitabı okudu
Halil Rüşdi
Bir Âkifimiz var idi, eyvâh, o da gitti;
Gitti ebediyyen aradan.. mâtemi kaldı.
Âfâk-ı edeb yandı da hicrânla bunaldı.
Namı yaşar elbet: Var anın bir Safahat'ı;
Bir ölmez eser milletin âğuşuna attı;
Hem namını, hem şiîrini tebcille yaşattı.
Sayfa 610Kitabı okudu
Kendim için
Şu serilmiş görünen gölgeme imrenmedeyim:
Ne saadet! Hani? Ondan bile mahrumum ben!
Daha yıllarca, eminim ki, hayatın yükünü
Dizlerim titreyerek çekmeğe mahkûmum ben!
Çöz de artık yükümün kördüğüm olmuş bağını
Bana çok görme ilâhî, bir avuç toprağını!
M. Akif Ersoy
Sayfa 121Kitabı okudu