Hiçbir şeyi, bir insanı sevdiğiniz kadar sevemezsiniz…
Çok fazla değil, olması gerektiği kadar sevin. Fazla sevgi, zaman gelir düşmanlık doğurabilir. Karşı taraf buna karşılık veremez olduğunda kendini borçlu hisseder, kaçar, uzaklaşır. Biz de yaptığımız her iyiliği yüzüne vurur, onu suçlarız. Aslında onda suç yoktur. Suç, alamayacağımız bir yükü karşı tarafa yüklememizdedir. Çünkü yaşamda her şeyin bir karşılığı vardır; verirsek almak, seversek sevilmek isteriz…
Bu kitabı okurken, karşılık bulamayan bir sevginin hüzün yüklü duygularında, insanın iç dünyası o güne kadar hissetmediği binlerce duyguyla dolup taşıyor. Kimi zaman coşku dolu, kimi zaman da yapayalnız tek başına kalmış gibi…
Bazı şeyleri tek başına yaşıyordu insan, tek başına acı çekiyordu; yalnızlığını, karşılıksız aşkın acısını ve hastalığını.
Sahte sevgilerle öpme beni, kanar dudakların sonra…
