Sözlerin mahkum ediyor sanki beni,
Yargılıyor, dışlıyor diyor hislerim
Ama gitmeden önce bilmeliyim
Bunlar mıydı demek istediğin?
Savunmaya geçmeden ben,
Acı ve korku sözcükleriyle duvar örmeden çevreme,
Söyle, gerçek miydi duyduklarım?
Sözcükler penceredir, ya da duvar olurlar,
Mahkum eden, ya özgür bırakan.
Konuşurken ve işitirken,
Bırak sevgi ışığı aksın içimden.
Sana söyleyeceklerim var,
Benim için çok anlamlı
Sözcüklerim anlatmazsa beni sana,
Yardım eder misin özgür olmama?
Sözlerim ezdiyse seni,
Sana değer vermez gibi
Kulak ver sen ötesine
Paylaştığımız duygulara.
Olabildiğince dikkatli baksam da
Asla bir aşçı görmedim
Yediğimiz yemeğin malzemelerini
Karıştıran bir kişi gördüm
Ateş yakan ve et pişerken ocağa bakan
Tüm bunları gördüm ama aşçı asla
Sen baktığında söyle
Gördüğün aşçı mı?
Yemek pişirmek dediğimiz şeyleri
Yapan birisi mi yoksa?
Kimimizin tembe dediği
Kimimize göre yorgun yada gamsızdır
Kimimizin aptal dediği
Kimimize göre bilgisiyle farklıdır.
Sonuçta bana göre tek çare
Karıştırmamak gördüğümüzü
Kişisel görüşlerimizle
Şimdi siz söylemeden
Ben söyleyeyim önce
Elbette bu benim
Kişisel görüşüm sadece...
Bugüne dek bir tembel görmedim
Hiç koşmayanını gördüm
Bazen öğlen yemeği ile
Akşam yemeği arasında uyuyan
Ve yağmurlu günlerde evde kalan
Tembel değildi ama
Bana kaçık demeden önce düşün
O tembel bir adam mıydı?
"Tembellik" dediğimiz şeyleri
Yapan birisi miydi yoksa?
Hiç aptal bir çocuk görmedim
Anlamadığım ya da beklemediğim
Şeyleri yapanını gördüm
Benim gittiğim yerleri görmemişti.
Aptal bir çocuk değildi ama
Ona aptal demeden önce düşün
O aptal bir çocuk muydu?
Sadece, senden farklı şeyleri
Bilen birisi miydi yoksa?