Şimdi Şehir İçin Kalp Zamanı
Kemal SayarŞimdi Şehir İçin Kalp Zamanı Gönderileri
Şimdi Şehir İçin Kalp Zamanı kitaplarını, Şimdi Şehir İçin Kalp Zamanı sözleri ve alıntılarını, Şimdi Şehir İçin Kalp Zamanı yazarlarını, Şimdi Şehir İçin Kalp Zamanı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“İnsan, içindeki merhameti açığa çıkarmak ödevinde.”
Sayfa 24Kitabı okudu
Bir insan sonradan merhametli, vicdanlı olabilir mi?
“Merhamet öğrenilebilir çünkü ruhumuza kodlanmıştır. Bir bebek ağlayan başka bir bebeğe tepki verir, onun acısını paylaşır, onunla ağlar.”
Sayfa 24Kitabı okudu
Bilime evet ama sanatın olduğu bir dünyada!
“Aliya İzzetbegoviç'in çok güzel bir sözü var: 'Bilime evet ama sanatın olduğu bir dünyada!' Sanatın, kalbin, vicdanın rehberlik etmediği bir bilim insanın başına çorap örebilir. Duygu ve düşünce, kalp ve akıl el ele verirse bu beraberlik insanlara gökten bomba değil, hayır ve güzellik yağdırabilir. Bir metin insanı en sahici yerinden, tam kalbinden, duyguların cevherinden yakalamalı ki onu iyiliğe ve güzelliğe taşısın.”
Sayfa 23Kitabı okudu
“Modern uygarlıkta yanlış giden bir şey var, bütün refah göstergelerine karşın insanların mutsuzluğu tırmanıyor. 'Neyi kaybettik?' sorusuna bir cevap arıyorum.”
Sayfa 23Kitabı okudu
“Evet, yazan her insan gibi ben de kelimelerim okuyanların ruhuna değsin istiyorum, bir kıvılcım çaktırsın, bir fitil ateşlesin.”
Sayfa 23Kitabı okudu
“ 'Hayret' bir var olma tarzıdır; bir duruş, bir hissetme biçimidir. İnsan, varlığın çağıltısı karşısında büyülenerek hayretle bakar. Bir karıncaya, bir ağaca, bir insana hayretle bakabildiğimiz zaman hiçbirini incitmek istemeyiz.”
Sayfa 23Kitabı okudu
Bir sufi sözünde der ki:
“Her arayan, bulamaz ancak bulanlar, yalnızca arayanlardır.”
Sayfa 22Kitabı okudu
“Biz, 'O mâhidirler ki derya içredirler, susuz gezerler,' hükmü fetvasınca derya içinde gezip susuz kalan bir milletiz. Böyle bir milletin çocuklarıyız. (…) Kendini bilmeyi, kendine bakmayı yücelten bir kültürün mirasçılarıyız biz.”
Sayfa 22Kitabı okudu
Onlara birey olduklarını hissettirmeliler.
“(…) anne babaların çocuklarının eğitimiyle ilgili meselelerde aktif birtakım sorumluluklar üstlenmeleri, onlarla konuşmaları, onları dinlemeleri ve onlarla paylaşımda bulunmaları gerekir.”
Sayfa 21Kitabı okudu
Sadece Amerika'da mı?
“(…) Amerika'da ortalama bir çocuk, anne babasıyla ve okulda geçirdiği vakitten çok daha fazlasını televizyon önünde geçiriyor. Özdeşleşme figürlerini televizyondan alıyor.”
Sayfa 21Kitabı okudu
“(…) bir evde insanların konuşmak, birbirleriyle söyleşmek yerine bir ayin gibi televizyon seyrettiklerini düşünürseniz, o evde doğru dürüst iletişim gerçekleşmiyor demektir.”
Sayfa 21Kitabı okudu
“Anne babalar eve geldiklerinde televizyonlarını kapatmayı bilmeliler.”
Sayfa 21Kitabı okudu
“Bir Kızılderili sözü der ki, 'Dünyayı atalarımızdan, dedelerimizden bulduğumuzdan daha güzel bir şekilde çocuklarımıza bırakmamız gerekiyor.' İşte politik bilinç biraz böyle bir şey. Bugünkü nesle baktığımız zaman politik bilinçten çok uzak olduklarını ve içlerinin çok boşaldığını görüyoruz.”
Sayfa 21Kitabı okudu
“Gençlerle karşılaştığım zaman (…) çok irkiliyorum doğrusu, muazzam bir marka bağımlılığı var. Tüketim kültürüne tamamen bağımlılar, ancak tüketerek var olabileceklerini düşünüyorlar. Bu küresel rüzgârın önüne katılmış sürükleniyorlar. Hepsi Eminem ve diğer pop ikonlarını yakından takip ediyorlar. Bu arada hiçbir aidiyet, hiçbir politik kimlik geliştiremiyorlar.”
Sayfa 20Kitabı okudu
“Artık bizi birbirimize bağlayan programlar üzerinden ortak bir dil yaratıyoruz.
Öte yandan evin içini dinlemeye yönelik yaklaşımlar var. Mahremiyet anlayışının Türk toplumunda dönüştüğünü görüyoruz. Burada 'kol kırılır yen içinde kalır' felsefesi değişiyor. Pop psikoterapilerin, popüler anlayışların şırınga ettiği, içini dök rahatla, hadi sen de bağlarını kır, özgürleş!' tarzında yüzeysel bir özgürleşme ideolojisi şırınga ediliyor insanlara. Bir bakıyorsunuz toplumun çok dezavantajlı kesimlerinden gelen insanlar, acılarını göstererek orada var oluyorlar. Piramidin en üstündekiler mücevherlerini, vücutlarını gösteriyorlar, onunla var oluyorlar. Toplumun en dezavantajlı kesimleri, mülksüzleri de acılarını göstererek televizyonda bir anlamda kahraman oluyorlar ve başrolde olmanın hazzını yaşıyorlar: Bu çok adaletsiz bir şey: İnsanlara ancak acılarını teşhir etmeleri suretiyle var olabileceklerini söylemek adaletsiz.”
Sayfa 19Kitabı okudu