Siperlerdeydik (1914-1918)
Jacques TardiSiperlerdeydik (1914-1918) Gönderileri
Siperlerdeydik (1914-1918) kitaplarını, Siperlerdeydik (1914-1918) sözleri ve alıntılarını, Siperlerdeydik (1914-1918) yazarlarını, Siperlerdeydik (1914-1918) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çömezin teki olduğu her halinden belliydi. Suratı sivilceli, ağzı süt kokacak yaştaydı. Bu çocuğun yeri burası değildi. O anasının yanında kalaydı, ben de bir meyhanede demleneydim daha iyi olurdu. Hatta nihayetinde kadeh bile tokuşturabilirdik. Gel gelelim öyle olmadı, ikimizin eline birer tüfek sıkıştırıldıktan sonra bu cinayetlerin yaşanması kaçınılmazdı. Olan biten bundan ibaret!
Şanlı (!) Bir Zafer İçin Gerekli Malzemeler:
3.595.000 yaralı,
56.000 kolsuz, bacaksız,
65.000 sakat...
Ruslar gidiyor. Artık savaşmak istemiyorlar. Dış dünyayla ilişkilerinin kesilip kapatıldıkları, orta Fransa kenti Courtine'deki kampa "Savaşa Son" yazıp asmışlar. Çar alaşağı edilmiş, devrim için evlerine dönme arzusundalar. Fransa'daki 16.000 Rus askerine komutanları söz geçiremiyor. Kurşuna diziliyor, kamplara kapatılıyorlar. Kaç kişi? Sansür! En sonunda tahliye ediliyorlar.
"Savaş ve ölümün hayatımızdan çaldığı bu zamana yazık. Oysa yoksul da olsak birlikte mutlu yaşayabilirdik. Belki de bizler yoksul olduğumuz için payımıza savaş düşüyor. Bir görsen Pierre, ne zengin kızları var Paris'te, savaş onların semtine nedense uğramıyor. Ne büyük haksızlık bu. İkimizse ne Almanların ne de kimsenin kötülüğünü istemiyoruz."
İki Almanı getirmişler, biri ölüm döşeğinde diğeriyse zil takıp oynayacak, onun için savaş bitti artık.
Adamı sorguya çekiyorlar. Diyecek neyi olabilir ki? Evine dönmek istediğinden başka. Bu çocuğun kayzerin gizli planlarından haberi olabilir mi? Bildiği hiçbir şey yok, tek istediği ana babasına ve Hildegard'ına kavuşmak.
Yeniden ben. Kayboldum, hangi deliğin içindeyim haberim yok.
Hindiçinli, Fransızlar sana bütün ülkeyi gezdirdiler! Kuru bir teşekküre yol işçisi, toprak işçisi, mezar kazıcısı! 40 yıl sonra, katledilen Alman lejyonerleriyle birlikte bir toplu mezara bu sefer sen gömeceksin. Böylelikle ülkeni hürriyete kavuşturacaksın!
Sen, Atlas'tan kalkıp Artios'ya ölmeye gelen Cezayirli... Sana o kadar da müteşekkir kalmayacağız elbette. Ne de olsa sen Fransız'sın! Ancak bu çok sürmeyecek. Sen ve evladın, sizleri bağ bahçenizden, toprağınızdan süren sömürgeciyle savaşıp onu altedeceksiniz!
Senegalli, Galyalı atalarının gözlerini yaşartıyorsun, üşümüşsün ve Fransa için ölüyorsun. Peşin sıra anlatılan budalalılığın haddi hesabı yok, toprağına çöreklenmiş küçük beyaz adam seni bolca dövmeyi de ihmal etmeden, karısından uzak tutuyor. Diyorlar ki koştura koştura karnını deştirmeye gitmekten zevk alıp, mutlu oluyormuşsun; sen, sana güya iyiliğin için kendi dinini, şarabını ve verem mikrobunu dayatana minnettar, ona yardım etmekten haz duyan “koca çocuk”.
Zavallı Sih, efendilerin seni kıyımın ortasına attılar, sense memleketini düşünüyorsun.