Söğütlükte Rüzgar
Kenneth GrahameSözler ve Alıntılar
Yorgun Köstebek de gecikmeden yatıp uyuyabileceği için mem nundu, çok geçmeden başını büyük bir sevinç ve mutluluk için de yastığına koydu. Fakat gözlerini yummadan önce, bakış larının, farkına varmadan kendinin bir parçası haline gelmiş olan tanıdık ve dost eşyaların üzerinde oynaşan ya da dinlenen alevlerin parıltısında yumuşamış, şimdi kendisini gülümseye rek, hiç kin beslemeden kabul eden eski odasında dolaşması na izin verdi... Odanın ne kadar sade ve basit -hatta ne kadar dar- olduğunu apaçık gördü; ama aynı zamanda, kendisine ne kadar çok şey ifade ettiğini, böyle bir demirleme yerinin insa nın varlığında nasıl özel bir önemi olduğunu da apaçık anladı. Yeni yaşamını ve onun görkemli yerlerini terk edip güneşe, ha vaya ve ona sunulan bütün o şeylere sırt çevirmek, sürünerek eve dönmek ve orada kalmak istemiyordu; yukardaki dünya çok güçlüydü, burada, aşağıdayken bile hâlâ ona sesleniyordu, o daha geniş sahneye dönmesi gerektiğini biliyordu. Ama geri dönülecek böyle bir şeyi tamamen kendisinin olan bir yer, ye niden görmekten o kadar mutluluk duyduğu ve aynı basit kar şılamaya güvenebileceği bir yeri olduğunu düşünmek güzeldi.
