Doğum, her şeyden habersiz ve gerçek dışıdır, ölümü ortadan kaldırır ve iyilesme de hastalıktan önce gelir. Gerçekten öyle mi? ,s. 58-59. Son Bataklık Giorgio Manganelli.
Yasadıgı yerin ahlaki degerlerine karşı cikan ve bu yüzden bulundugu yerden kacmak zorunda kalan bir adamin tuhaf hikayesi Son Bataklik. Bir koye siginan adam,yasli birinin yönlendirmesiyle kurtulus icin batakliga gitmeye karar verir. Yaninda tek canli vardir . O da adamin atidir. Iste bu noktada metin, sembolik, metaforlu cumlelerin oldugu bir havaya bürünür. Bataklik, pis , karanlik, içinde sürüngenlerin oldugu bir yerdir. Aslında cehenneme de atif yapmistir yazar. Bataklikta adamin tanri , inanc ve yasam uzerine tuhaf monologunu okumaya başlarız. Yazara göre; kahramanimizin sahip olduğu gercek bir at vardir ve bir de bundan baska atsallik dedigimiz at vardir ki, bu Platon'un idealar dunyasina yapilan atiftir. Metin boyunca karakterin karisik bilinc altinda zorlu ve surreal dünyaya dogru yola çıkarız. Metnin ilerleyen sayfalarında tiranlik ve erk kavramını sorgulayan yazar, su ve ateş elementinin mucadelesini de anlatir. Bataklık, metafor olarak cehennemse, ateş en güçlü unsurdur burada. Ates güçtür, tiranliktir, erktir. Su, temiz ,akiskan silip götüren yeryuzudur. Bu semboller uzerinden Manganelli bize kafa yakici bir metin sunar. Tirana Övgü'ye benzer bir metin olmasina rağmen, Son Bataklik biraz daha karmaşık bir metin
Herkesin sevebilecegini düşünmüyorum . Her okuyucuya göre değil. Ilgilenenler okuyabilir.
