Çevir düğmesini beyninin
Yeter dinlediğin sabah akşam kendini
Parazit yapmaya başladı ruhun
Yeni şarkılar ara, yeni aşklar
Nicedir tehlikeli frekansta
Şiirler yazan, sesi puslu
Karanlık bir istasyonsun.
Gecikebilir biraz daha devrim
Dert etmeyin çocuklar
-Proleterya alışıktır, bekler-
Sevişmeye bakın siz
Omuz omuza yürümekten meydanlarda
Daha güzel el ele yürümek
Deniz kıyısında kızlarla
Muhtaç olduğun kudret
Ancak aşkta mevcuttur
Ne mutlu 'aşığım' diyene
Bulabilir mi acaba
Senin kadar yalnız birini
Ahdedip arasa
Yıldızları tek tek uzayda nasa
Yanlış sayılmaz yazılsa taşına yarın:
En yalnız insanıydı tüm zamanların.
İpi kopmuş, yırtık bir uçurtma
Gibi geçti ömrün
Savruldun ordan oraya
Sonunda takılıp dalına acının paramparça
Ona tutundun, yaprağı oldun kaynayıp
Bu yüzden işte, kendini yakan yalnız
Tuhaf bir alevdin
Hayatta sen en çok yanmayı sevdin.
İpi kopmuş, yırtık bir uçurtma
Gibi geçti ömrün
Savruldun ordan oraya
Sonunda takılıp dalına acının paramparça
Ona tutundun, yaprağı oldun kaynayıp
Bu yüzden işte, kendini yakan yalnız
Tuhaf bir alevdin
Hayatta sen en çok yanmayı sevdin