Unuttuğumuz, belki de hiç tanımadığımız renkleri hayatın; yitip gitmek üzere olan insanlar, Son Yüzler... Ardında bıraktığı onca anıyla, bir tuvalet kapısında çıkar birisi karşımıza; biriyle Çiçek Pasajı’nda, akordeon sesleri arasında yüz yüze geliriz. Biri keman atölyesine sığınmıştır, biri şehir dışındaki karavanına. Onları görürüz de farketmeyiz, farkederiz de merak etmeyiz. Ama, giderek azalsalar da, onlar var. Varlıklarının tanığı, hikayelerinin aktarıcısı Cezmi Ersöz. Onların, “silinmiş yüzler içinde son yüzler”in hikayeleri..
