Demitria Lunetta'nın insanı ilk başta hızla içine çeken, heyecan ve beklenmedik gelişmelerle dolu bu romanını merakla okumaya başlamıştım. İlk bölümler çok güzel ilerledi, Amy karakterini gerçekten sevdim, Amy ve Bebek'in hayatta kalma çabalarını okurken kendimi sürekli sonraki sayfada neler olacağını merak ederken buldum. Amy'nin kitap okumayı çok severek o vahşetin içerisinde de kitaplarla hayata tutunmaya çalışmasını okumak hoştu. Ancak Yeni Umut bölümünde bazı olayların fazla uzatılmış ve benim için artık bayıcı bir hal almış olduğunu, okurken sıkıldığımı da söylemem gerek. Özellikle sonundan hiç tatmin olmadım, maalesef. Kitap uzatılarak, bazı olaylar değiştirilerek daha ayrıntılı ve altı dolu bir kurgu yazılabilirmiş diye düşünüyorum, bu hali bana çok basit, sadeleştirilmiş bir metin okuyor gibi hissettirdi ve böylesi hoş bir konunun bu şekilde kaleme alınmış olmasına üzüldüm.
Hayatta kalabilme mücadelesi veya becerisi. İnsanlarin hayatta kalmaya devam edebilmek için yaptıkları iyi ya da kötü seçimler. Bu konuyla ilgili çok fazla kitap var .Bu kitap da onlardan biri. Ekstrası var mıydı bence yoktu. Okunur mu evet okunur . Ara kitap olarak gayet iyi .
"Kaçışı hep kitaplarda buldum ama okumak artık çok daha fazlası olmuştu benim için. Okumak, başka bir yerde var olmamı, sadece vücudumu ele geçiren hissizliği değil, başka şeyler de duymamı sağlıyor ; hayatta olup olmadığımı sorgulatıyordu bana."