Demitria Lunetta'nın insanı ilk başta hızla içine çeken, heyecan ve beklenmedik gelişmelerle dolu bu romanını merakla okumaya başlamıştım. İlk bölümler çok güzel ilerledi, Amy karakterini gerçekten sevdim, Amy ve Bebek'in hayatta kalma çabalarını okurken kendimi sürekli sonraki sayfada neler olacağını merak ederken buldum. Amy'nin kitap okumayı çok severek o vahşetin içerisinde de kitaplarla hayata tutunmaya çalışmasını okumak hoştu. Ancak Yeni Umut bölümünde bazı olayların fazla uzatılmış ve benim için artık bayıcı bir hal almış olduğunu, okurken sıkıldığımı da söylemem gerek. Özellikle sonundan hiç tatmin olmadım, maalesef. Kitap uzatılarak, bazı olaylar değiştirilerek daha ayrıntılı ve altı dolu bir kurgu yazılabilirmiş diye düşünüyorum, bu hali bana çok basit, sadeleştirilmiş bir metin okuyor gibi hissettirdi ve böylesi hoş bir konunun bu şekilde kaleme alınmış olmasına üzüldüm.
