Buda, yeni öğrencilerine, bir oğlu olan dul babayı anlatırdı. Adam bir iş seyahatindeyken, hırsızlar evine girmiş, evi yakmış ve oğlunu kaçırmış. Baba eve döndüğünde, evinin kül olduğunu ve oğlunun da yanıp ondan geriye yalnızca küllerinin kaldığını düşünmüş. Kalbi kırılan baba, külleri toplamış ve yanından hiç ayırmadığı çok güzel bir kavanoza koymuş.Biraz zaman geçmiş, oğlu hırsızların elinden kaçmış ve eve, babasına koşmuş. Gece geç saatte eve gelen çocuk, kapıyı çalmış. Baba, derin uykusundan uyanmış ve seslenmiş, "Kim o?" Oğlu yanıtlamış, "Benim, baba, oğlun." Acıyla öfkelenen baba, kötü kalpli bir çocuğun ona numara yaptığını düşünerek, oğlunu kapıdan kovmuş. Oğlu kendini anlatmaya çalışmış, ama baba dinlememiş. Sonunda çocuk bir daha dönmemek üzere oradan ayrılmış.Bu öyküden sonra, Buda yeni öğrencilerine şöyle derdi: "Bazen gerçek olduğunu düşündüğünüz bir şeye öyle sıkı tutunursunuz ki, gerçek kapınıza geldiğinde, onu içeri almazsınız."• inançlarınızın kaçı gerçekten size ait?• Kaç tanesine kişisel deneyimleriniz sonucunda ulaştınız?• Doğru olduğuna inandığinız şeyleri sorgulamak konusunda ne kadar açıksınız?Sokrates'in bir sözü vardır: "Üzerinde düşünülmemiş yaşam, yaşanmaya değer değildir." Ciddi bir öğrenci olarak sizin öncelikli çalışmalarınız, içsel dünyanıza odaklanmalıdır.içsel dünyanızın kâşifi olmalısınız.Size, hiçbir şekilde hayatı reddetmenizi ya da dünya işlerinden elinizi eteğinizi çekmenizi söylemiyorum; aslında tam tersi. Hangi mesleği ya da uğraşı seçerseniz seçin, kendinizi ona adayın. Kimse yarım yamalak yaşayarak, bir yaşam sürdüremez.
