Stigma
Michael HübnerSözler ve Alıntılar
Korku çok doğal bir şey. İnsan onunla yaşamayı öğrenebilir.
“Bir de hayatınızda ters giden her şey için başkalarını suçlamaktan vazgeçin artık,” diye Tom’un ağzına tıkadı Doktor Westpal. “O zamanlar yaşadığınız olayları, hayatla başa çıkmakta gösterdiğiniz yeteneksizliği örtmekte sonsuza dek kullanamazsınız. Yaralanma tehlikesinden duyduğunuz korku da yaşamın bir parçası. Hatta yaşamın son derece sıradan bir bileşeni, tek yapılması gereken onunla nasıl başa çıkılacağının öğrenilmesi. Ne yazık ki siz bu korkuyla vaktinden çok önce, bu tür şeyler sindirebilecek durumda olmadığınız bir zamanda yüzleşmek zorunda kaldığınız için, bu beceriye sahip değilsiniz. Ama aklınız artık daha yaşlı, Tom, daha akıllı. Artık bu durumla başa çıkmanız sizden kesinlikle beklenebilir.”
Sayfa 211
"Öfkenin insanda neler başarabileceği çok enteresan, değil mi? İnsana cesaret ve güç veriyor. Yani kendine bir baksana. İnsanı resmen korkutuyorsun."
Sayfa 113
Affedilemeyecek bazı şeyler vardı. Hatta bir insanın ölümü bile, bunların hiç yaşanmamış gibi olmasına yeterli gelmezdi.
Sayfa 81
"..Anlaşılan yıllardır yanlış kişilere başvurup durmuşum. Açıkça görülüyor ki bir ruh hastasını tedavi etmek için bir başka ruh hastasına ihtiyaç varmış."
Sayfa 53
..burasını çok iyi tanıyormuş gibi bir his vardı içinde... bir de keder gibi bir şey. Normalde bir romanı tamamladığında hissettiği bir duyguydu bu. Yaşamının, bir yandan bir şeyler yaratmış olmanın verdiği mutlak memnuniyetle, artık yeni görevlerle başa çıkması sorumluluğunun baskısını yaşadığı çelişkili bir noktasıydı bu. Uzun süredir tanıdığı ve bildiği bir şeyin sona erdiği, aynı anda yeni, bilinmeyen bir şeyin başladığı bir nokta.
Sayfa 75
Kitaplar daima yaşamının önemli bir parçası olmuştu. Onun için hem öğrenme malzemesi hem de sığınılacak yerdiler, baştan çıkarıcı bir özellikleri vardı ve ayrıca ilham da veriyorlardı.
Sayfa 101