Hadis rivayetlerinin içerik ve hükümlerindeki farklılıklar,özellikle doğuşu döneminde fıkhi ihtilafların ön önemli nedenlerindendir. Bu rivayetlerin fıkhi ahkâma delil teşkil eden sahihini ortaya çıkarmak için yürütülen önemli çalışmalardan birisi de, hadislerin rivayet zincirlerinde var olan ve delil olmasına engel teşkil eden gizli sebeplerin ortaya çıkarılmasıdır.
Elinizdeki Sünen, kendi sınıfında diğer kaynak eserlerden farklı bir özelliğe sahiptir. Aynı kategorideki sünenlere nispetle sadece ibadet ve muamelata dair ahkam hadislerini ihtiva eden bir kaynak olmasının yanı sıra müellifinin bu rivayetlerin barındırdığı gizli zaaf sebeplerini(illetleri) açıklığa kavuşturması ile dikkatleri üzerine çeken bir hadis kaynağıdır.
Tirmizî’nin Câmi’i ya da diğer adıyla Sünen’ine benzemekle birlikte ondan farklı olarak illetini ortaya koymak için eserde daha fazla çaba sarf edildiği ve bir hadisin sahip olduğu bir çok rivayet versiyonuna yer verildiği gözlenmektedir.
Dârekutnî’nin hadis illetleri konusunda müstakil olarak kaleme aldığı muhteşem eseri de göstermektedir ki, onun problemli hadis rivayetlerine fazlasıyla yer vermesinin nedeni, fıkhi ihtilafların ortadan kaldırılması amacına yönelik bir tutumdur. Bu da müellifin fıkha dair bilgilerinin ne kadar güçlü olduğunun bir göstergesidir ki, bu tutumu ondan sonra gelen zamanın imamı Beyhakî’de daha fazla müşahede etmekteyiz..
