Sözler ve Alıntılar
Sosyalist devrim ulusal sınırlar içinde başlar -fakat bu sınırlar içinde
tamamlanamaz. Proleter devriminin, Sovyetler Birliği de-
neyiminin de gösterdiği gibi uzun bir süre için dahi olsa,
ulusal sınırlar içinde kalması ancak geçici bir durum ola-
bilir. Tecrit edilmiş bir proletarya diktatörlüğünde, ulaşılan
başarıların yanısıra kaçınılmaz olarak iç ve dış çelişkiler
de gelişir. Tecrit edilmişlik durumunun devam etmesi ha-
linde proleter devleti en sonunda bu çelişkilerin kurbanı
olur. Buradan tek kurtuluş yolu, gelişmiş ülkelerin prole-
taryalarının iktidarı ellerine geçirmesidir. Bu açıdan bakıl-
dığında ulusal devrim kendi kendine yeterli bir bütün de-
ğildir; o, uluslararası zincirin yalnızca bir halkasıdır. Ge-
çici alçalış ve yükselişlerine rağmen uluslararası devrim
sürekli bir süreç oluşturur.
Devlet kendi başına bir amaç değildir; hakim toplumsal güçlerin elinde bir makinadır, o kadar. Her makina gibi de, bir motoru, aktarma ve yürütme cihazları vardır. Devletin itici gücü sınıf çıkarıdır; motor cihazı, ajitasyon, basın, kilise ve okul propagandası, partiler, sokak toplantıları, yazılı talepler ve isyanlardır. Aktarma cihazı ise, kast, hanedan, estate ya da sınıf çıkarlarının tanrının iradesi (mutlakiyet) ya da ulusun iradesi (parlamentarizm) olarak gösterilen yasama örgütüdür. Son olarak yürütme cihazı, polisiyle, mahkemeleriyle, zindanlarıyla ve ordusuyla birlikte hükümettir.
Genel olarak aşamaların atlanamayacağını söyle-
mek saçmadır. Yaşayan tarihsel süreç her zaman, geli-
şim sürecinin bütünlüğünün teorik olarak bifeşkenlerine
ayrılması ile ortaya çıkan yalın «aşamaların>> üzerinden
sıçramalar yapar. Aynı şey, kritik anlarda devrimci poli-
tikadan da beklenir* Bir devrimci ile bir vülger evrimci
arasındaki ilk fark, böylesine anları görebilme ve kul-
lanabilme yeteneklerindedir
Lenin, herzaman proletaryanın öncü rolünden hareket
ederek, işçi ve köylülerin devrimci demokratik işbirliği ge-
reğini vurgular ve geliştirirken -ve bunu hepimize öğretir-
ken- ben, değişmez bir biçimde bu işbirliğinden hareket e-
derek, yalnızca cephe içinde değil fakat aynı zamanda bu
cephenin başına geçecek hükümet içinde de proletarya-
nın önderliği gereğini vurguladım. Bunun dışında bir ay-
rılık yoktur.
Proletarya
kırsal kesime öncülük eder, onu harekete çeker, planlarının
başarısında ona pay ayırır. Ancak proletarya, kaçınılmaz
olarak, öncülük durumunu korur. Bu, «proletarya ve köy-
lülüğün diktatörlüğü» değil, köylülük tarafından destek"
lenen proletarya diktatörlüğüdür.
Lenin'in gözünde beni Bolşevizmden ayıran sürekli
devrim değil, uzlaşmacılığım idi. «En iyi Bolşevik» olabil-
mem için, gördüğümüz gibi, Menşevizm ile herhangi bir
anlaşmanın imkansızlığını anlamam yetiyordu
Proletarya ve köylülüğün demokratik diktatörlüğü formülüne karşı çıktım, çünkü bu formülün eksikliğini, gerçek diktatörlüğün hangi sınıfın elinde bulunacağı sorusunu cevapsız bırakmasında görüyordum. Çok büyük toplumsal ve devrimci ağırlığına rağmen köylülüğün gerçekten bağımsız bir parti yaratamayacağını ve hele hele devrimci iktidarı böylesine bir partinin eline hiç veremeyeceğini göstermeye çalıştım.