Plath, ne zaman ideallerinin gerisinde kaldığı düşüncesine kapılsa, başarısız olacağı endişesi içine düşse ve zorlandığını hissetse hemen yüzünü ölüme çevirirdi. Böylesine küçük yaşta dahi kendisine zarar veren Sylvia için ölüm, kısa ömründe sığınılacak, gözden kaybolunacak bir gölge, bir duvar arkasaydı.