Zaman kaybı. Kapaktaki övgüler ve "aman şöyle, yok efendim böyle"lerin ötesinde, gereksiz derecede küfre ve belaltına bulanmış sayfalar yığını yani. Kapakta Dede Korkut Hikayeleri'nden bahsedilmiş, ancak sadece "Yerli kara dağların yıkılmasın, gölgelice kaba ağacın kesilmesin..." kısmı gözüme çarptı Dede Korkut Hikayeleri'ne dair. Göz boyama şekli yani.
Ağaç demişken, kitabın isminden zaten bazılarımız, kitabın konusunun ne olduğunu bulabilirler. Ben çok uğraştırmadan söyleyeyim size. Gezi Parkı eylemlerinin olduğu dönem ile yüz yıl öncesinin harmanlandığı bir kurgu var kitapta, ki bu fikir bana oldukça parlak gelmişti ilk başta. Lakin iş, konuyu işlemeye gelince işler zıvanadan çıkıyor. Kitapta gayet tek taraflı bir anlatım var ve bir taraf iyilik meleği, diğer taraf şeytanın osuruğu gibi gösterilmiş. Tarihten örnek verirken tüm halklara hak verip, barış kardeşlik mesajları döşenen yazar, ne hikmetse aynı sağduyuyu, emir alıp bunu uygulamak durumunda olan polis teşkilatı için göstermemiş ve polisi nasıl aşağılayacağını bilememiş. Bu tip zihniyet, bu olayların olduğu dönemde de ortaya çıktı ve halk, kapı komşusu, akrabası, arkadaşı olan polislere düşman oldu. Sonuç ne oldu peki? Polisi kötü bildiniz, polis sizi kötü bildi. Birbirinizi kırdınız, sizi karşı karşıya getirenler ellerini ovuşturarak ve pis pis sırıtarak bu sahneyi seyre daldılar. Yani filler tepişti çimenler ezildi.
Çok da fazla bir şey söylememe gerek yok. Kitabı beğenmedim, edebi değeri zaten yok, yanlılığı da üste tuz biber oldu. Tavsiye etmiyorum.
