Tanrı ve Yeni Fizik
Paul DaviesSözler ve Alıntılar
Fakat hayat da karmaşıklık hiyerarşisinde sadece bir aşamadır. Yaşam akıl için bir atlama tahtası veya araç olduğu için önem taşır
Hayatın fiziğin temel yasalarına aykırı olmadığına ikna olmamız elbette fizik yasalarının hayatı açıkladığı anlamına gelmez, sadece hayatla çelişmediği anlamına gelir.
Evlerinde besledikleri hayvanların zihin sahibi olduklarını kolaylıkla kabul eden birçok insanın bir akla sahip bilgisayar düşüncesinden tüylerinin ürpermesi tuhaftır.
Bilim insanlarının çoğu Danimarkalı fizikçi Niels Bohr’un liderliğinde atom belirsizliğinin gerçekten de doğaya içsel olduğunu kabul ettiler: Saat mekanizması kuralları bilardo topları gibi daha aşina olduğumuz nesnelere uygulanabilse bile sıra atomlara geldiğinde rulet yasaları geçerlidir. Her ne kadar ayrıksı kalsa da muhalif görüşü seslendiren kişi Albert Einstein oldu. “Tanrı zar atmaz” dedi.
Bu fikirlerin bazıları bayağı korkutucu gözükse de zihnin esas bileşeninin bilgi olduğunu vurguladıkları için bize bilimsel anlamda ölümsüzlüğe ulaşabilme umudunu vaat ediyorlar. Bizi biz yapan beynin kendisi değil, beynin içerisindeki örüntüdür. Tıpkı orkestra çalmayı bitirdiğinde Beethoven’in Beşinci Senfonisinin varoluşunun sona ermemesi gibi, zihin de bilginin başka bir yere aktarılmasıyla varlığını devam ettirebilir. Yukarıda zihnin ilkesel olarak nasıl bir bilgisayara yerleştirilebileceğini düşündük ancak zihin temelde “organize edilmiş bilgi” ise o zaman bu bilginin ifade aracı her şey olabilir; belirli özel bir beyin, hatta bir beyin olması bile gerekmez. “Makinelerdeki hayaletlerden” ziyade bizler daha çok “devrelerdeki mesajlar” gibiyiz ve mesajın kendisi, ifadesinin araçlarının ötesine geçmektedir.
Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı.”
Tekvin 1: 1
"Ama onu görecek kimse yoktu.”
Steven Weinberg, The First Three Minutes
[İlk Üç Dakika]
"Tanrı’nın bu dünyayı nasıl yarattığını bilmek istiyorum.”
Einstein
“Bu varsayıma ihtiyacım yok.”
Pierre Laplace’ın Napoleon Bonaparte’a sözü
Eylem başlatmak gibi bariz bir özgürlük bir bilgisayarda programlanabilir mi hiç?
Hofstadter ilkesel olarak bunu yapabileceğimizi söylüyor. Bizim özgür irade duygumuzu kendini bilme ve kendini bilmeme arasındaki hassas bir denge olarak betimliyor. Hofstadter bir bilgisayar programına uygun ölçüde kendine-gönderim eklenmesiyle onun da kendi iradesine sahipmiş gibi davranmaya başlayacağını iddia ediyor.