Tarih Boyunca Tevhid Mücadelesi ve Hz. Peygamberin Hayatı 1. Cilt
Ebu'l A'lâ el-MevdudiSözler ve Alıntılar
Resûlullah'a göre din; bir ideoloji, bir kavram, bir fikir tarzı, yanlış ile doğru arasında ayrım yapan bir ölçü, hayatın her safhasında ve her alanında doğruluk ile yanlışlık arasındaki farkı gösteren bir âlet, kötü yoldan doğru yola götüren ve dünya ile ahiret arasındaki sonsuz yolculukta insanı başarı ve mutluluğa kavuşturan bir faktör olmalıydı.
"De ki: 'Bütün şefaat Allah'ın kudretindedir. Göklerin ve yerin mülkü O'nundur'." (Zümer; 44)
Yani şefaati dinleyip dinlememek, kabul edip etmemek Allah'a aittir. Allah, yerin ve göğün hâkimidir ve O'nun izni olmaksızın kimse şefaat için ağzını açamaz.
Allah katında, insan soyu için en doğru ve en gerçek hayat tarzı, Yaradan'ına teslim olmak ve kendilerinin hidayeti için Peygamberlerinin getirdiği yolu takip etmektir.
Kutsal kitabı, Allah'ın resulunden ayırdınız mı, bir yere varamazsınız. Kitap, nebi olmadıktan sonra kürekçisi olmayan bir kayık gibidir. Bu kayıkla acemi yolcular hayat denizinden ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar, gitmek istedikleri yere varamazlar. Kitapsız bir peygamber ise ışığı olmayan bir kılavuz gibidir. Bu gibi durumlarda insanlar tanrıya varmak isterken kendilerine yol gösteren kılavuza tanrı diyerek tapmaya başlarlar. Bunun birçok örneği geçmiş kavim ve milletlerde gördük. Örneğin, Hindular kendi peygamberlerin hayatlarını unutup sadece kitapları kaptılar. Ama bu kitaplar onlar için içlerinden çıkılmaz bir hale geldi. Ve nihayet ki kitapları da kaybettiler. Hristiyanlar ise kitaplarını unutup peygamberlerinin peşine takıldılar, onların kişiliği çevresine dönmeye başladılar. Sonuç olarak, Allah'ın peygamberlerini Allah'ın ışığı ve hatta Allah'ın oğlu yapmaktan kendilerini kurtaramadılar.