odamın önündeki ağaca konmuş bir bülbülün ötüşü eşliğinde masamda mum yakıp oturuyorken, yanlış saymadıysam 6 kere bu kitabı okudum. açıkçası saymadım. defalarca başa sardım.
her cümle bu kadar mı etkili olabilir. hissedip de anlatamadığımız duygularımız bir kalemden bu kadar mı cümleye dönüşebilir. gerçekten lezzetini unutamayacağım.
bu kitap bana kalırsa okunup dolaba koyulacak bir kitap değil. "anlamı" göstermek adına başkalarına da hediye edilmesi gerek. çok sayfasında gözlerimden yaş geldi. ne çok eksik duygularım, ne çok yarım kalmış hislerim varmış.
yazarın pekçok kıymetli şair ve yazarların üslubundan feyiz aldığını çok net hissettim. cahit zarifoğlu, belki murat menteş, tarık tufan, payidar zaman, ömer lütfi mete.
satırlarında gelenek ve moderniteye farkındalık, bir miktar neyi kaybettiğimizi hatırlatıcı etkiler bulunuyordu.
birkaç şiiri sanki "başına oturulup da yazılmış" gibi değildi. bir an gelmiş not almış, bir şey görmüş içinde tutmuş onu da not almış ve bunları biraraya getirdiğindeki doğallık pürüzsüzdü.
Bilemiyorum bunlar benim sezinlerim.
velhasıl çok az şiir okuyup okuduklarımı tekrar tekrar okuyan bir insan olarak diyebilirim ki bu kitabı defalarca okuyacağım ve yayacağım.
