Kişilere olan hayranlığı/düşkünlüğü saçma bulurum hep, fakat söz konusu, yaşamıma yön veren üç adamdan biri olunca, hayranı olduğum bir diğer adamı, yani Atatürk'ü gördüğüm an, heyecanımı, coşkunluğumu, hayranlığımı güçlükle bastırabiliyorum.
Bugüne kadar Atatürk hakkında yarım yamalak birçok şey okudum, onu anlamaya çalıştım; hiçbir zaman abartılı bir biçimde sevmek istemedim kendisini ve bunu bir şekilde bastırdım da. Ama şimdi, Tek Adam'ın yalnızca bu birinci cildini okuduğumda bile, onun zaaflarını, güçlü duruşuyla insanı coşkun duygulara kaptıran bu adamın iç dünyasını keşfettiğimde, şu zamana kadar engel olmaya çalıştığım şey daha da bir anlam kazandı; artık onun kendi arzusu olana da uymayarak daha bir düşkünleştim ona.
Kitabı okurken, lisede gördüğümüz İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük'ün ders kitabı, keşke Tek Adam ve Nutuk'un belli bir düzen halinde dönüştürülmüş hali olsaydı, diye düşünmedim değil. Yazarın amacı, olabilecek en hafif şekilde Atatürk'ün hayatını anlatmak ve bunun yanında dönemin şartlarından da söz etmek, bunu kendisi yazıyor ön sözünde. Ve bence bu amacına da ulaşmış, her Türk vatandaşının bilmesi gerektiği ölçüde veriyor bilgileri Şevket Süreyya Aydemir. Mutlaka okumalısınız.
