Mevlüdünü okutamadım; Şeyhülislam deden, Kazasker pederin, içerlemişlerdir bana. Ama, Anlat onlara ki Param yoktu. Sonra, sandım ki... sandık ki, Gümbür gümbür okunacak En yanık hafız sesleriyle inletip bütün kubbeleri, Hesaplamamıştık, hafızai beşerin neyle malul olduğunu. Nisyanla malulmuş meğerse... Hafızai beşer bu, Olur a!.. Bu dizeler, o zaman yayınladığım ufacık bir kitaptan: Ölü Şerif Arzık'tan Mektuplar... Soruşturma açmak istediler. Vazgeçtiler. Menderes engelledi. Antipatik olmamak için Son cümle, hafızai beşer üzre, çok kullandığı bir cümleydi nereden çatallamışsa. Her söyleyişinde, herkes ayılır bayılırdı, nedense. Menderes, karşımda oturuyordu ve ben, içimde yıllarca birikmiş olanı döktüm, döktüm, döktüm. Benim belleğimi, hiçbir "nisyan" (unutmak), sakatlamamıştı, şükür!.