Semih Öztürk'ün Telaş Bandosu bu yıl verilen 78’inci Yunus Nadi Öykü Ödülü'nü paylaşan kitaplardan biri. Çünkü bu yıl öykü ödülü dört kitap arasında paylaşıldı. Diğerleri Necati Tosuner’in Salgında Öyküler (Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları), Gamze Efe’nin Yine de Bir Şansımız Olmalı (Everest Yayınları) ve Öznur Unat’ın Palaçinka (Vacilando Kitap) adlı kitapları.
Kitapta sekiz öykü var. Kurgusu değişik, birbirleriyle ilintili öyküler. Karakterler biraz tedirgin, korkuları olan, hayatı anlamaya çabalayan, özlemleri olan, yalnızlıklarıyla bu hayatı paylaşan karakterler. Kimi öldükten sonra doldurduğu kasetlerle ancak sevdikleri tarafından anlaşılabiliyor, kimi kağıt üzerindeki köpeğini kimselerle paylaşamıyor, kimi bir tiyatro sahnesinden haykırıyor içindekileri.
Benim için kitapta İstasyon, Behiye Hanım'a Hatıra Taşıyan Sincaplar ve Şuayip öyküleri biraz daha ön plana çıktı. Aslında hepsi çok güzel öykülerdi, insanı düşündüren, insana dokunan öyküler.
"Herkesin içinden çıkmak için uğraştığı derin bir rüya kuyusu vardır. Uykumuzda yaşarız, uyanınca gördük deriz. Sonrasında unuturuz. Bazılarımız gördükleri rüyanın kıyısında köşesinde sonsuza kadar yaşamak ister. Gidecek başka yeri yoktur ya da kendi içinde başka sebepler taşır. Haklıdır. Sonuçta kimse belirsizliklerin dolu bir yokuştan yuvarlanarak yaşamak istemez."
Hayat bir bando olsa bizler herbirimiz birer enstrüman, herhalde ona verilebilecek en güzel isim Telaş Bandosu olurdu diye düşündüm ben. Bilmem siz ne düşünürsünüz.
Keyifle okunsun.....
