Türk edebiyatımız böyle bir hazineye sahipmiş ve bu hazineden bunca yıl haberim yokmuş. Hafızam belki yorgundur diye kıyaslama yapmak için bekledim ve dinlenmiş bir zihin ile tekrar düşünerek kendimi zorladım. Ancak şimdiye kadar bizim öz edebiyatımızda bu müthiş eserin benzeri bir kitap okumadığıma kanaat getirdim. Kitaba başlamadan önce yazarı araştırdığımda Oğuz Atay’ın dostu olduğunu, Yusuf Atılgan’dan etkilendiğini okumuştum. Ebedi anlamda bu iki isimden de izlere rastladım. Fakat kitabı okurken, yazarımızın bilinç akışı yöntemini çokça kullanması, zaman ve mekan kavramları arasındaki ani sıçramaları ve kitabın ana karakterine bürüdüğü değişken ruhsal durumları göz önüne serdiğimde bana ne Oğuz Atay’ı ne de Yusuf Atılgan’ı (Aylak Adam hariç) çağrıştırdı. Aklıma gelen tek isim James Joyce ve hala tadı damağımdaki unutulmaz ve eşsiz eseri Ulysses oldu. Çünkü romanın baş kişisi, hatta anti-kahramanı demek daha doğru olacak, Fahri Tekben’i analiz ettiğimde, Stephen Dedalus ağırlıklı, Aylak Adam Bay C. görünümlü, John Fante’nin Arturo Bandini’si huylu, Musil’in Ulrich’i tekâmülsüzlüğünde, Gogol’ün Akakiy Akiyeviç’inin uyumsuzluğunda, hatta ve hatta Karayip Korsanları’nın Jack Sparrow’unu andıran mizahi kişilikli bir karakter ile karşılaştım. Hal böyle olunca, elbette okuduğum bu kitaptan tarifsiz bir keyif aldım.
Umarım bu gizli saklı kalmış, unutularak raflarda toz tutmaya mahkum edilmiş bu gerçek edebiyat hazinesi hak ettiği değeri görür.
