Tesadüfi Buluşlar
Elena FerranteSözler ve Alıntılar
Yazmak dünyada varoluş halimiz olduğunda, hayata dair -aşk, eğitim, iş- binbir öteki iş karşısında önceliği olduğunu hiç durmadan hatırlatır. Kâğıt, kalem ve başka gereçler olmadığında, onları sabitlemek için araçlardan yoksun olduğumuzda bile, zihnimiz yazılı sözcüğe sarılır, cümleler dikte eder. Sözün özü, yazmak her an oradadır, acildir, sevdiğimiz kişileri, oynamak için bizi çağıran çocukları bile istemsiz bir davranışla uzaklaştırabilir.
Sayfa 74 - everestKitabı okudu
Ölüm benim için onun gökyüzüne çıkmış olması, katı ve soğuk bir kabuğa dönüşmüş bedenini burada bırakmış olmasıydı. Onun ölümü son derece kesin hatlar çizdi, ben de tümünü hem dehşet verici bir hareketsizlik hem de son derece gizemli bir hareket olarak algıladım. Büyükannem bir başka âleme geçerek sona ermişti.
Bunun ardından her türlü dinsel inanç bana anlamsız göründü ve sanki ölüm kendinden bir şeyler yitirdi
Sayfa 24 - everestKitabı okudu
Artık mevsim değişimlerini keyifle karşılayabilme huzurum kalmadı. Bitmek bilmeyen yazlardan, erkenden başlayan ve bitmek bilmeyen aşırı sıcaklardan nefret ediyorum. Ve çağlayanlar gibi yağmur yağdıran, sokakları nehir yatağına döndüren, insanları ve nesneleri balçık altında bırakan kara göklerden nefret ediyorum.
Sayfa 203Kitabı okudu
Orada en iyi halini sergileyen ben vardım, o gün alışıldık fiziksel görüntümün içinden sıyrılıvermiştim. Sanırım bu sadece bana özgü bir durum değildir, pek çok kişi deneyimlemiştir.
Sayfa 198 - everestKitabı okudu
Yazma gereksinimi duyan kişi kesinlikle hemen yazmalıdır. Şunun gibi söylemlere güvenmeyin: Bak, senin iyiliğin için söylüyorum, zamanını böyle harcama. Muhabbetli sözlerle cesaret kırma sanatı, en fazla uygulananlardan biridir. Şöyle diyenlere de asla kulak asmayın: Daha gençsin, deneyimin az, bekle biraz...
Sayfa 73 - everestKitabı okudu
Varoluşumun sonlanması düşüncesi beni ürkütmüyor ama tedavilerin yol açtığı dertlerden, iyileşme hayalleriyle hayal kırıklıkları arasında gidip gelmekten, can çekişmekten korkuyorum
Sayfa 23 - everestKitabı okudu
Ülkemi severim ama yurtsever bir ruhum ve ulusal gururum yoktur. Buna ek olarak pizzayı zor sindiririm, pek az spagetti yerim, yüksek sesle konuşmam, konuşurken ellerimi işin içine katmam, her türlü mafyadan nefret ederim, "Mamma mia!" diye haykırmam. Ulusal özellikler bana mücadele edilmesi gereken basitlikler olarak görünür. İtalyan olmam benim için İtalyanca konuşup yazıyor olmamla sınırlıdır.
Sayfa 31 - everestKitabı okudu