Şükranı düşündüğümde onu iki aşamada kavramayı uygun buldum. Birincisi, şükran birinin hayatındaki iyiliği bilmesidir. Şükran duyarken biz hayata evet deriz. (...) İkincisi, şükran, bu iyiliğin kaynaklarının, en azından kısmen, bizim dışımızda olduğunu bilmektir.