İnsan uzun süre yalnızsa, yalnız olmaya alışmışsa, yalnız olmada eğitimliyse, o zaman başkaları için bir anlam taşımayan şeyleri gittikçe daha çok keşfediyor her yerde.
En berbat şey aslında insanlığın kendisi. Sanırım kimseyi bunun dışında tutamazsınız. Yakından tanıdığınız her şey onunla iyice ilgilendiğinizde iştahınızı kaçırıyor ve bozuluyor. Yakından baktığınızda dayanılır gibi değil.
Bir şey gizlemiyorum ben, bir şey istemiyorum, ne kendimi başka türlü göstermek, ne güzelleştirmek, ne çirkinleştirmek istiyorum. Herkes kendi bildiği gibi kaynatıyor tencereyi. Bana ne bundan.
Hoş olanın ne kadar süreceğini bilemem ki. Bir şey söylersiniz ve bütün hoşluk birden yitip gider, içimde bir şey yıkılır, bilemem ki.
Zaman dilimlerinde yaşıyorum, günlerce çok hoş olabiliyorum ve haftalarca hoş olmayabiliyorum. Ama aslında bunun ne olduğunu insan bilemiyor.
Ben mümkün olduğunca bir şeye ve kimseye bağlı olmamaya bakıyorum. Bu ilk kural, çünkü o zaman çok değişik davranabilirsiniz. Kendinize karşı da. Yalnız o zaman mümkün.