Don Cristobita ile Dona Rosita’nın Acıklı Güldürüsü - Mariana Pineda
Toplu Oyunları 3
Federico Garcia LorcaSözler ve Alıntılar
COCOLICHE: (Uykusunda.) Cristobita döver seni, sevgilim! Yemyeşil bir göbeği, yemyeşil bir kamburu var. Geceleri sabaha kadar uyuyamazsın onun horlamasından. Sonra ben, ah, nasıl öperdim seni şapur şupur! Ah, ne üzüldüm başında o kara kurdeleyi görünce!… Sonunda tepeden tırnağa karalara bürüneceğim!
Sevgilimin iç çekişi göklerde uçuşuyor. Göklerde uçuşuyor iç çekişi sevgilimin.
BİRİNCİ DELİKANLI: Cocoliche bu.
İKİNCİ DELİKANLI: Niye ağlıyorsun? Hadi kalk… koruda bir kuş bir ağaçtan öbürüne uçmuş diye üzülmeye
değer mi!
ÜÇÜNCÜ GENÇ: Canın çıksın ki bırakmayız. Hadi yürü, bir rüzgâr esti mi tarlalardan doğru, ne üzüntün kalır, ne bir şey.
BİRİNCİ DELİKANLI: Hadi gidelim, hadi, hadi.
(COCOLICHE’yi alıp götürürler. Uzaklaşırken şarkıları, konuşmaları duyulur.)
CRISTOBITA. Ağzı bir parça büyük, ama vücuduna diyecek yok. Daha kesişmedik pazarlığı… İçimden konuşmak geliyor, canım çekiyor şurada birkaç söz etmeyi bu yavruyla ama, fazla yüz vermek doğru olmaz şimdi. Kendisine çok güvenmesin. Her kötülük gururdan doğar. Hı? Hayır mı dedin?
UŞAK. (Titreyerek.) Yok, efendim!
CURRITO: (Fısıldayarak) Çıkar beni buradan!
COCOLICHE: Beni çıkarma! Ben burada ölmek istiyorum!
ROSITA: Tanrınızı severseniz susun!
COCOLİCHE: Ne demek istiyorsun?
ROSİTA: Demek istediğim, sağına soluna bak da iyice, gör insanlar nelere katlanıyorlar, öğrensin yüreğin acıya dayanmayı, belki o zaman sen de katlanabilirsin buna…
COCOLIGHE: Anlayamıyorum.
ROSİTA: (Sevinçten her şeyi unutarak.) Ne duygulu, ne ince yaratılışlı bir insansın, şekerim. Yaprak yaprak ayrılıp senin ellerine dökülen bir çiçek gibiyim.
COCOLICHE: Her gün biraz daha renkleniyor, biraz daha güzelleşiyorsun; her gün sanki bir tülü sıyırıp atıyorsun üstünden; gittikçe daha candan, daha çıplak sokuluyorsun bana.