İncinmeden bilmedin, uzak dal kırığında
Rüzgâr sana yeni bir ad oldu yankısından.
Yoktu ya o kavuşmak ki sen hiç ürpermedin
Sebepsiz nemalandın aşkların doğusundan!
Yine de kalbin gedik, sırf yaralarına tuz
Okutarak geçmişsin yerle gök arasından .
Kim bilir hangi sevdadan miras,
Bir deli yalnızlıktır bu!
Nasıl bir büyüyse böyle
Nereye baksam mucize...
Kestane, kayın, göknarlar gölgesince
Uyumakta,
Keşiş Dağı'nın
Sessiz sedasız ormanları...