20 Mayıs 1833 tarihinde İstanbul'a geldi. Bu sırada tahtta bulunan Osmanlı padişahı Abdülmecid tarafından iyi karşılandı. Kendisine Aydın'dan bir çiftlik hediye edildi. Lamartine, İstanbul'un bir çok yerini gezdi. Beyoğlu'nda kaldığı süre zarfında sık sık binaların çatısına çıkarak İstanbul'u seyretti. Padişah sarayını gezme ve görme imkanını da buldu. Bir süre Fransız elçiliğinin Tarabya'daki yazlığında kaldı. 23 Temmuz 1833 tarihinde karayoluyla İstanbul'dan ayrıldı. Edirne, Sofya, Niş, Belgrat ve oradan da Viyana'ya geçti. Yapmış olduğu seyahat ile ilgili hatıralarını 4 cilt halinde 1835 yılında bastırdı. Lamartine, 1848 devriminden sonra Cumhuriyetin ilk geçici hükümetini kurdu. Liberal fikirlerinden ötürü büyük sermaye grubuyla anlaşamayınca tedrici olarak siyasi hayatın dışına itildi. Bu arada ekonomik sıkıntıya düştü. Bu gelişmeler üzerine tekrar doğuya yöneldi. Marsilya'dan yola çıktıktan sonra 1 Temmuz 1850 yılında İstanbul'a vardı. Bu gelişince Mustafa Reşit ve Âli Paşaların yardımıyla padişahla görüşebileceğini öğrendi. Görüşmeye giderken henüz inşaatı devam eden Dolmabahçe sarayını gördü. Ihlamur Kasrında Sultan Abdülmecid ile görüştü. Akabinde Sultan ile birlikte Harbiye Kışlasındaki Harbiye öğrencilerinin imtihanlarına katıldı. Lamartine'in, bu ikinci gelişindeki maksatlarından bir tanesi İzmir'de bir çiftlik işletmekti. Yaklaşık on beş gün İstanbul'da kaldıktan sonra İzmir'e gitti. Ancak, çiftlik işletme işinde başarılı olamayınca tekrar memleketine dönmeye karar verdi. Herhangi bir gelir kaynağı olmadığından, seyahatinden sonra kaleme aldığı, yolculuğunun konu edildiği eserini yayınlayarak (1852) geçimini sağlamaya çalıştı. Daha sonra da Türkiye Tarihi adlı eseri kaleme aldı. 1. Cilt: Aşiretten Devlete; 2. Cilt: İmparatorluk Yolu; 3. Cilt: Cihan hakimiyeti; 4. Cilt: Olgunluk Çağı; 5. Cilt: Sonun Başlangıcı; 6. Cilt Sona Doğru; 7. Cilt: Düşerken
