Turuncu Geçmişin Kıyısında
Melih ÖzerenSözler ve Alıntılar
Dibi tutan tencereleri kazırken tencere ne hissediyorsa işte öyle bir şeydi.
Sayfa 11
Aslında insanın kalbi de biraz saf; hani aptal demeye dilim varmıyor da ondan saf diyorum. Düpedüz, bir duyguyu diğerinden ayırt edemiyor bu gariban! Sevince de, mutsuzluğa da hemencecik aynı karşılığı veriyor: Çarpıyor, sıkışıveriyor, ağrıyor... Onu dinlesen belki sevinçten çarpıyor zannedersin ama mutsuzluktan ölüyorsundur mesela.
Sayfa 9
On metrelik ödünç huzur; onun tam kıyısında, dokuz yüz doksan kiloluk gurbet duygusu. Lacivert... Hem de koyusudan!
Sayfa 9
Saatlerce dışarıda kaldığın soğuk ve ıslak kış gününde, önce eve sonra da evin soba yanan odasına girdiğinde tuhaf bir şey olur.. Dışarının soğuğunda, içinde o odanın sıcağını muhafaza ederek yürümeye çalışısın..
Çaylar içildi, bardakların sırtı sıvazlandı... O anı bilhassa hatırlıyorum... Öyle ki şimdi şu iskemlenin üzerinde oturmuyorum da, insan boyunu aşan bir günebakan tarlasında önüme çıkan her şeyi yarıp geçerek "o günün çiçeğine" koşuyorum.
Sayfa 104