Üç Uzun Öykü
Maksim GorkiÜç Uzun Öykü Sözleri ve Alıntıları
Üç Uzun Öykü sözleri ve alıntılarını, Üç Uzun Öykü kitap alıntılarını, Üç Uzun Öykü en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Fakat ayrı bir yolum var benim... Tek de değilim bu yolda. Bizim gibilerin sürüsüne bereket. Bambaşka insanlarız bizler... Hiçbir kurala uymuyoruz. Hesabımız ayrı görülmeli... Bambaşka yasalar yapılmalı bizler için... Çok sert yasalar... Kökümüz kazınmalı! Çünkü kimseye bir yararımız yok. Dünyada boşu boşuna yer kaplıyor; başkalarının yolunu tıkıyoruz... Suçlu kim? Kendimiz... Yaşama isteği yok bizde! Kendi varlığımız karşısında duygusuzuz... Serseme dönmüştüm. Bu çocuk gibi duru bakışlı; dev yapılı adam; yüzünde acı bir gülümseme; kılını bile kıpırdatmadan kendini hayatın dışına çıkarıyor; kökü kazınması gerekli bir insan sayıyordu. Bir serserinin kendini bu denli horlamasıyla ilk kez karşılaşıyordum.
...
Benim o güne kadar karşılaştıklarım; hep kendilerinin suçsuz olduğunu ileri süren; bunu yalanlayan; apaçık gerçekleri görmezden gelen; başarısızlıklarını alınyazısına; kötü insanlara bağlayan kimselerdi.
...
Orada otur; bekle beni! Ama bekle ha!
- Çok mu kalacaksın?
- Hemen geliyorum. Bir dakika sonra!..
Bir anda karanlık dar bir sokağa daldı; gözden kayboldu. Bir daha görünmemek üzere...
- Bitirdin demek?
- Ben mi? Yok ... O kendi bitirdi.
- Nasıl?
- Çok basit. Bıraktığı yerden başladı. Eski tas eski hamam.
- Maksim! Oradaki hayatımız aklıma geldi ... Ondan sonra gezmediğim yer; görmediğim şey kalmadı ... Ama bir türlü avutamadım kendimi! Şu dünyada kendime bir yer bulamadım.
...kitabı aldı; korka korka evirip çevirdi; açtı; kapadı; sonra yerine koydu; derin bir göğüs geçirerek usulca:
- Tanrım! Ne büyük bir şey bu! dedi. Bir insan kitap yazmış... Kâğıt ve üstünde birtakım noktacıklar; hepsi bu. Yazmış ve ... öldü mü?
- Öldü; dedim.
- Öldü fakat kitap kaldı. Okuyorlar onu. Gözlerinle bakıyorsun; sana çeşitli sözler söylüyor.
Sayfa 80
Sonra elinde kitapla yaklaştı; yanı başıma oturdu; çekine çekine:
- Şey ... dedi. Bir şey sormak istiyorum da ... Hayat düzenini anlatan bir kitap yok mudur? Nasıl yaşamak gerektiğini öğreten? Hangi davranışların zararlı; hangilerinin zararsız olduğunu bana anlatsın ... Ben ne yapacağımı şaşırıyorum ... Önce iyi sandığım şey; sonradan kötü çıkıyor.
...
Bir arasan diyorum ... Nasıl davranılacağını öğreten bir kitap vardır belki ... Bulursan oku bana.
Kitap sabaha doğru bitti.
...
- Ne adam! Nasıl da yazmış! Ha? Korkunç! O kadar canlı ki; yüreğinden yakalıyor insanı. Sonra yazar ne kazandı bundan?
- Yani nasıl?
- Ona bir armağan; ya da; ne bileyim; bunun gibi bir şey vermişlerdir değil mi?
Utanmaz Şakro!
- Bana bak; dedi. Kendini ne sanıyorsun? Kimsin sen? Evin var mı? Anan var mı? Baban? Hısım; akraban var mı? Toprağın? Şu yeryüzünde kimsin sen? Kendini insandan mı sayıyorsun? İnsan benim! Her şeyim var!..
Türkü ...
- Söylerim... Ama arada bir... İçim sıkılmaya başladığı zamanlar... Söyledikçe de daha beter olurum.